'Steven Rooks Classic'

Zo is dat!

13 mei 2010

Koude week in de meivakantie. Ik heb al enkele dagen in Ardennen vanuit het CCR getraind. De temperatuur ligt dagelijks rond de 4 graden met miezerweer. Leuke ritten gemaakt met o.a. Rosiertest erin en Route des Legendes. Prachtig! Koud, nevelig, open haard geuren. Dit is genieten. Woensdag arriveert Jan in het CCR. Omdat we beiden de benen niet willen verspillen en ons toch nuttig willen maken, gaan we met de auto deel van de route verkennen. Pittig is de conclusie. Vooral Bois d'Olne. Klim die i.p.v. Drolenval is gekomen. Goed dat we dit gedaan hebben. 'Zo is dat', beaamt Jan. 


Het is vandaag donderdag, Hemelvaartsdag, Steven Rooks classic en doel van dit seizoen. Bikechip ophalen en rijden maar. Bij de start staat de naamgever de mannen en vrouwen een hart onder de riem te steken. Iemand roept iets naar hem. De ex-prof antwoordt op z'n Jans: 'zo is dat'. Jan en ik liggen in een deuk. Aanloop is meteen pittig met kuitenbijter vanuit Noorbeek 'Bergenhuizen'. Daarna is het de beurt aan mijn 'vriend' de Wolfsberg. Gaat goed dit keer. Ben hier regelmatig op stuk gegaan. Via de Planck verlaten we Nederland. In de Voerstreek doen we paar leuke klimmetjes. Tempo ligt hoog.

Klimtijdrit La Redoute

Na 2,5 uur koers doemt die hufter van een Redoute op. Tijdsregistratie. Opnieuw loopt het kreng van geen kant. Dat eerste stuk is vervelend. Dan het steile stuk. Rammen denk ik en vlieg omhoog. Tweede deel doortrekken en laatste poef op knik tot aan de top. Geweldig! Klik hier om de video te bekijken.

Na Redoute korte ravitaillering en dan de lastige klim naar de Trasinster. We hadden deze gelukkig al met auto verkend. Met name het laatste stukje is venijnig. Dan op naar Bois d'Olne; wat een geitenpad. Smal! Wel meteen volle bak omdat hier ook tijd wordt gemeten. Loopt super. Zo'n bak zweet dat ik bijna niets achter bril zie. Het verdere verloop van de tocht is tot aan de klim van Les Waides niet bijzonder. Wel rijden we in goede groep. Er wordt volop doorgetrokken. Op Les Waides moet ik groep laten gaan. Bovenop wacht ik op Jan, die op zijn beurt vol doortrekt. Snel heb ik door wat zijn bedoeling is. Het groepje wacht op één van de achterblijvers die vlak voor Jan rijdt. Als we aansluiten is het gassen richting Holland. Leuk om nog even steentjes in Eijsden te pakken. Ik neem hier even de kop en geef er flinke klap op. De gang blijft er goed in en als groep finishen we in Maastricht. Prachtige rit. Geweldig goed gevoel over. Conditie was prima in orde. Zo is dat!

'Giro toertocht Amsterdam'

Dwars door Amsterdam en het Groene hart

9 mei 2010

De ronde van Italië start begin mei in Amsterdam. Uniek is dat er drie keer in Amsterdam wordt gestart. Zaterdag is de proloog, zondag Amsterdam-Utrecht en maandag Amsterdam-Middelburg. Toervereniging Le Champion organiseert een toertocht met een combinatie van de drie etappes. Nou ja, beetje overdreven gesteld misschien. Slechts de proloog vinden we terug in ons parcours. Uiteraard kunnen we ook niet het parcours van de profs volgen. Start voor de 155 kilometer is om zeven uur bij het Olympisch stadion. Lucht is grijs, temperatuur redelijk. Groot deel van de binnenstad wordt door vrijwilligers vrijgehouden en slingeren we als peloton door de stad. Heel erg bijzonder. Vervolgens rijden we tijd aan Amsterdam-Rijnkanaal.

Op de Baambrugse Zuwe rijd ik in een gat. Stootlek. Nieuwe band erin en rijden....dacht het niet. Ook mijn achterband staat plat. Nog nooit vertoond. Na flink oponthoud rijden we door. Prima ravitaillering waar we Patrick, Frits en René tegenkomen. Gezamenlijk rijden we door. Het wordt nu zo druk, de wegen smal dat we elkaar kwijtraken. Zo nu en dan komen we elkaar weer tegen bij enkele stopplaatsen. Volle bak rijden Jan en ik door via Haarlemmermeerpolder, Hoofddorp en Amsterdamse bos naar de finish. Leuke dag, parcours niet bijzonder, gevaarlijk soms, maar vooral druk...erg druk.


Videoregistratie. Klik hier om de video te bekijken.

'Shimano Fietschallenge'

Di-2 (dura ace digitaal)

2 mei 2010

Voorafgaande aan de Fietschallenge is er een mogelijkheid om de rit met Dura Ace digitaal (Di-2) te rijden. Ik besluit me in te schrijven en ben eigenlijk de inschrijving al lang weer vergeten als ik op een zekere dag een mail ontvang met de mededeling: u bent ingeloot om op één van de Di-2 fietsen de Challenge te rijden. Geweldig vooruitzicht!

Als Jan en ik zaterdag aankomen in ons pension in St. Geertruid is het broeiend warm. We besluiten om een rondje te gaan rijden: een soort Amstel Gold Race finale. Op de Wolfsberg rijdt Jan me finaal de vernieling in. Ik heb het zwaar met de warmte, alsof iemand een riem om mijn borst aantrekt. Op de Kruisberg herstel ik beetje; ik kan Jan bijhouden. Eyserbosweg gaat lekker en de rest ook eigenlijk. De zon schijnt volop, maar morgen zal alles anders zijn.... er wordt flink wat regen voorspelt. Yes!

Inderdaad. Bij het opstaan een zware grijze lucht. In de Shimano tent laat ik mijn achterwiel in de Dura Ace fiets overzetten en rijden we Vaals uit. Dit schakelt werkelijk bijzonder. Klein tikje tegen de hendel en schakelen maar. De derailleur trimt zichzelf. Door het koude, slechte weer voel ik me als herboren in vergelijking tot gisteren. We vliegen de Schweiberg op en boven ons barst de bui los: we zijn zeik. Doorkarren maar en al vlot rijden we de Voerstreek binnen. De hele tocht verloopt super, maar aan einde voelen we de kou en vocht in ons lijf trekken. De tocht voortzetten met dezelfde lus als in het begin verwerpen we en rijden Vaals binnen. Een voorzichtig zonnetje breekt door en eten een bakje pasta alvorens we de terugtocht aanvangen.