Helderziend

Veel ouders beweren dat hun kind hoogbegaafd is. Of op z'n minst begaafd. Laten we het er op houden: ieder kind heeft wel een talent. Mijn dochter, Rosa van 4, is ook erg begaafd. Zij is namelijk helderziend. Menig blogvolger zal nu zijn wenkbrauwen minstens even fronsen. Toch is het zo. Ik zal het u uitleggen. Voordat zij met haar moeder naar huis zou gaan, hadden we een kort gesprek. Rosa vertelde me wat ze vandaag zou gaan doen. Kort daarop zei ze mij: " jij gaat zeker fietsen". Daarom zeg ik: Rosa is helderziend. U wilt toch niet beweren dat zij op vier-en-halve-jarige leeftijd al dit soort 'gepaste-vrouw-opmerkingen' kan maken, getuige de aanwezigheid van het woordje 'zeker' in "jij gaat zeker fietsen".

De os, de ezel en het werkpaard...een kerstverhaal

Het is 24 december van het jaar 2010. Buiten is het guur en koud. De mensen trotseren met hoog opgestoken kragen de bijtende noordoosten wind. Glibberend en bibberend verplaatsen ze zich. Sommigen fluisteren zelfs over een tocht der tochten: de elfstedentocht. Het land is al weken in de ban van de koude. Sneeuw bedekt grote delen van het vlakke, barre landschap. Maar binnen is het warm. Ook daar boven op de zolder van dat huis in Hoorn is het warm. Niet dat er een open hard vuurt knispert of de CV staat te loeien. Nee, er hangt een wat vochtige, met de tropen te vergelijken warmte. Benauwd is het juiste woord.  

Terwijl de koude wind het zolderraam teistert, zijn de os, de ezel en het werkpaard druk doende. Bezig met een zware bevalling zou je kunnen zeggen. Zweet parelt en valt druppelsgewijs op het doorweekte tapijt als er plotseling drie wijzen: Metallica,  Rage against the Machine en Rammstein uit de speaker de kamer neerdalen. De eerste wijze loopt op de os, de ezel en het werkpaard af, knielt en spreekt: "geachte heren, ik ben van verre gekomen om u dit geschenk te brengen". Het druk doende trio richt hun blik op de geknielde wijze en vraagt: "wat mocht u ons komen brengen?" "Een passend geschenk, prima geschikt voor het werkpaard", vanmiddag net gekocht bij Jacco op het Kleine Oost". De wijze opent het geschenk en voor het paard liggen twee prachtige witte Bontrager bidonhouders, compleet afgemonteerd met 3/4 liter RadioShack bidons". De wijze Metallica doet eerbiedig een stap terug en zingt ter aanmoediging "Suicide & Redemption". 

De tweede wijze, Rage against the Machine, brengt op zijn beurt het volgende present: een busje Motorex dry lube: "speciaal voor de os, even lekker smeren en de buren hebben geen last meer van je" en vervolmaakt de sfeer met een prachtige ballade: bulls on parade. 

Als laatste van de drie wijzen stapt Rammstein de kring binnen en overhandigt de ezel een handdoek. "Ik hoef u in al uw wijsheid niet uit te leggen, waar dit geschenk voor bedoeld is, heer". "Ter aanmoediging breng ik u een speciaal lied ten gehore: Mutter". U schijnt daar regelmatig op uw werkpaard om te roepen", en hard lachend verlaten de drie de kamer. 

Een doodse stilte valt: nog even en het is gebeurd: na een bevalling van ruim 358 uur is de tienduizendste geboren. De drie kameraden schreeuwen het uit van blijdschap en Kerstmis is begonnen (en ze leven nog lang en gelukkig of past dit niet in dit verhaal?).

Rest alleen nog de vraag voor u als trouwe volger en lezer: hoe luidt nu precies de rolverdeling in dit verhaal oftewel wie is de os, de ezel en het werkpaard? Inzendingen insturen via reactie. De winnaar wordt beloond met een eervolle vermelding op dit blog.

De start van laatste etappe: Ventoux! Hoe kan het ook anders...

De laatste kilometers zitten erop!

Passende kleding bij eervolle kilometers

Daar is 'ie dan: de 10.000

Tussenstand

31 December komt met rasse schreden naderbij: het eindsignaal van het seizoen. Doel van de maand december komt steeds dichter: 10.000 kilometer op de echte als virtuele (Tacx) teller. Vandaag hoop ik het gedroomde getal te halen. Gisteren 56 kilometer door de Pyreneeën getacxied. Heerlijke D1 training met een 15 minuten D2 op de laatste klim: Pla d'Adet. Stevige percentages op deze voor mij nog onbekende klim. De tussenstand: nog 52,3 kilometer!

Rooks en Trois Ballon

Vandaag ingeschreven voor Steven Rooks (2 juni) en les Trois Ballons (11 juni). Nu opzoek naar huisje in Vogezen. Suggesties graag....

Kokosnoot

Voor alles is een eerste keer! Nu niet meteen pervers gaan denken; ik heb het ditmaal over MTB. Jan had me al een aantal keer gevraagd om met hem bij Schoorl te gaan MTB'en. Daar had ik wel zin. Zo gezegd, zo gedaan. Om half twaalf stonden we in Schoorldam. Ik had de Garmin meegenomen en trachtte deze op de stuurpen te monteren met de welbekende tie rips. De één na de andere brak af; wat een kracht en dat van paar keer sportschool..... 

Het viel me gelijk op dat het veel zwaarder is op de MTB dan op de racefiets. Het was meteen 'hallo D2'. Eerst mooi stukje over de weg en daarna het bij Bergen het bos in. Op naar het MTB parcours. Deze vonden we snel. Geweldig vond ik het. Lekker D1 door die bossen karren. Op zeker moment roept Jan: 'schakelen, er komt een flinke helling aan'. Oefffff! Klein verzet naar boven, hartslag 185. Gaaf! Dan nu de afdaling in ... spoedig stuiterde ik onderuit en nog een keer en nogmaals. Stukje vlak, weer omhoog, afdalen, onderuit, onderuit, onderuit. Garmin vloog van mijn stuur. Ik had weinig grip op de besneeuwde ondergrond. Gelukkig ging Jan ook onderuit, dus het lag niet alleen aan mijn stuurmanskunsten. Het besneeuwde parcours is gewoon erg lastig. Daarom besluiten we het rondje vaarwel te zeggen. Koers: strand. Het gaat nu soepel en goed. Wel gaat Jan vlak voor me onderuit, mijn voorwiel staat op een decimeter van hem stil.

Het strand was ook ontzettend gaaf. Harde wind tegen. Voelt als klimmen. Bij Bergen draaien we om. Eindelijk lekker.... windje mee naar Hargen aan Zee. Bij Hargen draaien we het strand af de duinen in. We verdwalen even en besluiten dan via de gewone weg terug te rijden. Na een kleine twee uur zijn we weer bij de auto. Moe, maar onwijs voldaan. Dit is erg leuk en voor herhaling vatbaar. Alleen niet meer op mijn kokosnoot vallen!

Opvallend: na eerste valpartij stopte ik de Garmin in achterzak. Het verbaasde mij dat de Garmin GPS gegevens bleef ophalen! Dit spreekt erg voor de kwaliteit van de ontvanger en het apparaat.

Corvara-Corvara

Eén van mijn favoriete Tacx races: Dolomieten Marathon. Meestal rij ik de Sellaronde, maar dit keer de tweede lus: Corvara-Corvara. Dus de Campolongo, Santa Lucia, Giau, Valparola. Totaal 81,9 kilometer (stand: nog 185 km) met bijna 3 uur. Zowel Giau als Valparola grotendeels D2 gereden. Ik was goed hersteld na zware rit van gisteren. Nu lekker cross kijken.

Tacx: Glandon en Gavia

En de score is: nog 267 luttele kilometers tacxiën. Vandaag eerst de Glandon (zuidzijde) en daarna de Gavia (eveneens de klassieke zuidzijde) beklommen. Veel D2 gereden met krachtblokken van ongeveer 5 minuten met een cadans rond de 50. Twee uur op de Tacx gezeten. Goed te doen!

Ik stel de Tacx niet op de werkelijke stijgingspercentages in; geen trek in de 12 procenten. Je kunt in de Tacx software de power mode instellen. Glandon op 30% gedaan en de Gavia op 50%. Zo draait de Tacx beetje soepel. Boven de 10% wordt het toch beetje stroef en schokken. Ook kom ik makkelijker aan mijn kilometers ;-)

Voor de Gavia liefhebbers: Johan van der Velde in 1988 met commentaar van Mart Smeets.

Fietshumor: gaat ie fietsen?

Zaterdagochtend, halfzeven, een wielerfanaat ontwaakt, glipt stilletjes uit bed om z'n vrouw niet te wekken en verdwijnt in alle stilte in de badkamer. Eenmaal in zijn rennersoutfit, gaat hij op z'n tenen naar de garage om de banden van zijn fiets op te pompen. Bij het openen van de garagepoort slaat de ijskoude sneeuwregen hem in het gezicht. Alhoewel hij al erger meegemaakt heeft, besluit hij toch maar eerst naar het weerbericht te luisteren op de radio. De weersvoorspelling is dramatisch: sneeuw, ijzel, hagel, stormwind... Uiteindelijk besluit hij daarom toch maar terug naar bed te gaan. Hij kleedt zich uit en kruipt hij dicht tegen z'n vrouw d'r rug en fluistert: "Het is verschrikkelijk slecht weer, schat!" Waarop z'n vrouw antwoordt: "Ja, niet te geloven hè, dat m'n man zelfs in dit weer, weer is gaan fietsen!"

Nog 347

De tussenstand is 9653 kilometer. Met nog twee weken hoop ik de magische grens van de 10.000 kilometer te doorbreken. Vandaag lekkere 'knuppel in hoenderhok' rit met Arno, Jan en John. De Wieringermeer in! Tegen de wind in buffelen dus. Helaas geen Kwelweg dit keer. Op terugweg lekker windje-in-de-rug en ouwehoeren maar. Met Arno praten over de vakanties (Mallorca en Dolomieten). Wellicht na de Dolomieten naar Briancon???

Colle delle Finestre
(bron: www.cyclingcols.com)

Sinds de Giro van 2005 ben ik verliefd op de Colle delle Finestre. Een lange klim met deel sterato (onverhard). Deze col staat al heel lang op mijn wenslijst. Vanuit Briancon is de klim via mooie ronde goed te doen, alsmede de Izoard. Ook deze staat op de hitlist. Gisteren mailcontact met Martin Kool over de Finestre. Martin heeft de Finestre afgelopen jaar gedaan. Lees zijn verslag hier.

Scorebord

Nog 427 kilometer om de 10.000 te halen. Einddatum 31 december.... Hopelijk zijn de wegen in eerste week kerstvakantie goed begaanbaar, anders worden het 427 lange Tacx kilometers (oefff).

Tacxiën

Voorheen vond ik het vreselijk: trainen (tacxiën) op een hometrainer. Dat saaie trappen was helemaal niets voor mij. Na een kwartier fietsen verlangde ik al naar mijn bank. Sinds twee jaar heb ik een Tacx Virtual Reality trainer en ziedaar....helemaal leuk. Prachtige ritten in Italië, Spanje of Frankrijk. Zo wordt het een stuk makkelijker en leuker om je trainingstijd binnenshuis te volbrengen. 

Zweten, zweten en nog eens zweten

Na de koude tocht van afgelopen zondag begon de Tacx al een beetje te kriebelen. Maar ja, ietwat overmoedige wielertoerist laat je je niet zomaar van de Westfriese weg afjagen. Dan moet er wel wat meer gebeuren. Zo geschiedde.

De eerste sneeuwvlokken vielen maandag. Woensdag zat ik op de Tacx. Nieuwe 3.0 software geïnstalleerd alsmede twee nieuwe films: Giro del Mortirolo (met Mortirolo, Gavia en Stelvio) en Alpine Classic 2 (met onder meer de Madeleine). Als aandachtig volger van deze blog weet je ongetwijfeld welke col er als eerste aan moest geloven. Nog even nadenken misschien.............natuurlijk de Mortirolo!!! Wel even 50 procent  van de reële stijgingspercentages eraf halen, anders draait de Tacx niet lekker. Wat een klim is dit toch. De 10% plussers vliegen je  bijna de gehele rit om de oren. Na 1 uur en 5 minuten had ik klim en deel afdaling volbracht. Daarna even naar Frankrijk om de Galibier af te dalen. Mooie 1,5 uur in D1.

Donderdag verbleef ik een uur op Mallorca. Lekker op het geaccidenteerde terrein draaien met als laatste een leuke klim. Dat moest wel even in D2 gebeuren, want het eten wachtte.