Kerstrondje

Sinds jaar en dag heb ik een soort van traditie met mezelf afgesproken: op eerste Kerstdag wordt er getraind! Op de 24ste van december zat ik al een kleine anderhalf uur op de Trek; rondjes Mijzepolder met 2 blokken van 10 minuten in D2/D3 afwerken. Thuisgekomen analyseerde ik de rondes: beiden 300 watt. Ik ben hier uiterst content mee. Ga me komend jaar wat meer toeleggen op tijdrijden om me zo beter op het klimmen voor te bereiden.

Op eerste Kerstdag meld ik me om elf uur bij de familie Van Driel. Zoals gewoonlijk vormen Erik en Danilo mijn kompanen op de weg. Het tempo zit er goed in. Danilo (14 jaar) rijdt opvallend goed, helemaal in vergelijking tot dezelfde tijd vorig seizoen. Dat gaat wel goedkomen met hem voor het komende wielerseizoen.

De wind is stevig, windkracht vijf. Om beurten rijden we op kop. Redelijk uitgepierd rijden we De Rijp binnen. Hier vinden we beschutting tegen de wind en weet ik uit ervaring dat we bij Graft de wind in de rug krijgen. Eenmaal windje mee doen we het tot Schermerhorn rustig en pratend aan. Eenmaal in de inmiddels beroemde Mijzepolder wordt de gaskraan opengedraaid en prijkt er een topsnelheid van 59,7 km/uur op mijn teller. Lekker! We fietsen rustig verder uit; Kerst wacht.

Tweede start

Vol goede moed en zin startte twee weken geleden mijn voorbereiding op het nieuwe seizoen. Ik had twee intensieve Tacx trainingen gedaan met een positief resultaat. Het lichaam dacht er kennelijk toch iets anders over met als uitkomst een flinke verkoudheid en blaffen als een oude duitse herder. De zeehond werd ik ook wel genoemd. Afgelopen zaterdag had ik een voorzichtige poging gedaan om iets te doen wat op fietsen leek. De hoestbuien waren niet van de lucht. Interessant om te constateren dat de hartslag evenredig oploopt aan de intensiviteit van de hoestpartij. Zaterdag stelde al met al niet veel voor, vandaar de tweede start van het seizoen op woensdag de 21ste. Tacx in onze huiskamer geïnstalleerd, Pyreneeën etappe geladen en gaan. Eerst een klein stuk de Peyresourde beklommen, lekker herstellen tijdens de afdaling en zoals altijd kijken waar de Jan Ullrich bocht is. Vervolgens de col d'Azet op. Vier series van vijf minuten waarvan 2,5 minuut relatieve rust gevolgd door 1,5 minuut kracht en tot slot 1 minuut volle bak. Redelijk kapot kom ik boven. De afdaling is bedoeld om goed te herstellen. Wederom een lekkere start van het seizoen. Nu maar niet meer verkouden worden!