Groundhog day

Geweldige film met zuurpruim Bill Murray in de hoofdrol. Weerman Phil beleeft dezelfde dag, groundhog day, elke keer weer opnieuw. Hilarisch, grappig en enigszins zwartgallig. Ik beleef mijn groundhog day telkens op de Tacx, rijdend door het prachtige landschap dat Dolomieten heet. Vandaag is het weer zover. Omstreeks twaalf uur stap ik op de fiets. In Corvara beleef ik mijn eerste Groundhog moment; in 3, 2, 1....een auto van rechts die te hard komt aanrijden. Op de Pordoi vijf kilometer onder de top: wielrenners in afschuwelijk korte broeken. Afzink Gardena: grasmaaiers. Telkens geven ze weer acte de présence. Ze maken het echter niet zo bont als de twee urinerende motoragenten in de Amstel Gold Race 2010. Telkens wil ik afstappen en ze op agentelijke toon vragen: 'waar zijn WE mee bezig?'

Pordoi met het schitterende landschap van de Dolomieten
Vandaag maak ik het redelijk bont. Ik leg het parcours van de Dolomieten Marathon tot 7 kilometer onder de top van de Giau af: 2u45 training. Broek is kleddernat, het zweet in mijn haren ruikt nog naar de fondue van de vorige avond. Voldaan stap ik af. Elke keer beleef ik het moment van voldoening. Enig idee welke film ik ga kijken?

Ingeloot

'Beste Roberto,
Je bent ingeloot om deel te nemen aan de Toerversie Amstel Gold Race 2013.' 

Limburg en Amstel Gold Race 2013; here I come. Vandaag het verlossende digitale woord van de organisatie ontvangen: ingeloot!

Het verlossende bericht kwam einde deze middag, terwijl ik de mythische Stelvio vanuit Bormio in Noord-Italië aan het bedwingen was. Tien minuten inrijden, gevolgd door 10 minuten D2 met een lage trapfrequentie om de beenspieren wat verder aan te sterken. Elke vijf minuten binnen het blok een sprint van 1 minuut. Ook deze met een lage trapfrequentie. Na het D2 blok volgt vijf minuten rust, met daarna weer eenzelfde blok van 10 minuten. In totaal heb ik drie blokken getraind. Alle drie 260 watt gemiddeld.



Uitgewrongen, uitgewoond, uitgeleefd en uitgereden

Na een terugblik is het vooruit kijken. Kijken naar 2013! In terugblik blikte ik vooruit betreffende de toertochten in 2013. Het is nog even wachten op de loting, maar ik hoop erbij te zijn bij de Amstel Gold Race in april. Met deze en de Klimclassic in het achterhoofd ben ik het wielerjaar 2013 vol enthousiasme begonnen. De overheerlijke cupcakes van Roos laat ik al staan en vorige week 225 kilometer getraind. Een kleine acht uur heb ik vanaf mijn zadel beschouwd. Het verliep zwaar maar lekker.

Dinsdag een intensieve training op de Tacx. Deze werkt weer naar behoren, nadat de stuurcomputer door Tacx is vervangen door een nieuw exemplaar. Tegen vijven is alles bedrijfsklaar en bevind ik me in Italië, op de door mij verheerlijkte passo Gavia. Tien minuten inrijden met vervolgens 9 blokken van 3 minuten in D3 gevolgd door 2 minuten rust. Uitgewrongen stapte ik na een uur van de fiets.

Donderdag blijkt een mooie dag te zijn en dan ben ik nog vrij ook. Tijd voor een flinke duurrit via Purmerend, Krommenie, Bergen, Schoorl. Tevreden over de eerste 100 kilometer van het jaar kom ik, behoorlijk uitgewoond, thuis. 

Zaterdag met Rick, de kou met af en toe natte sneeuw trotserend, naar Edam gefietst. Blokken van vijf minuten op kop, gevolgd door vijf minuten relatieve rust. Windje mee bespreken we het komende seizoen en gaan we proberen de Amstel met een gemiddelde van 29 km/uur af te leggen, gevolgd door de Klimclassic op Hemelvaartsdag. Flink uitgeleefd.



Zondag een relatief rustige rit. De hemel is strak blauw. De lucht is vriezend koud. Wind in de rug. Rustig inrijden. Muur van wind tegen. Cadans. Net bergop. Lekker uitgereden.


Terugblik 2012

Het is weer zover...een nieuw wielerjaar heeft haar intrede gedaan en het oude ligt achter me. Een wielerjaar zonder al te veel fietsende hoogtepunten, maar wel om even bij stil te staan.

Getallen
Voor de gecijferden onder ons:
- 106 trainingen
- 5509 kilometer
- 185 uur en 50 minuten trainingstijd
- 30.250 hoogtemeters
- 29,6 gemiddelde snelheid
- 144 gemiddelde hartslag
- 165.178 KCal (wat ongeveer neerkomt op 165.000 bruine boterhammen). Eet smakelijk!

Toertochten

In 2011 had ik veel toertochten gereden met o.a. Joop Zoetemelk, Ronde van Vlaanderen, Veenendaal-Veenendaal, Steven Rooks en Trois Ballon als kers op de taart. De massaliteit met bijkomende a-socialiteit deden mij besluiten om in 2012 geen toertochten te rijden. Uitzondering heb ik afgelopen jaar voor Veenendaal-Veenendaal gemaakt. Toch heb ik de tochten en de voorbereiding erop node gemist en dan met name het (toe)leven naar een tocht. Uitzondering was het beklimmen van de Mont Ventoux. Middels lange intervallen en tijdrijden heb ik me daar goed op voor kunnen bereiden, wat resulteerde in een goede beklimming, maar vooral in een niet te vergeten vakantie met Roos, John, Marijke en de familie Van Driel.


In de zomervakantie heb ik in Italië nog wat mooie tochten kunnen maken, maar de conditie en kracht was aanmerkelijk minder dan in mijn topjaar 2011. Ook hier miste ik wat ambitie en de noodzakelijke motivatie.

Voor 2013 ga ik me richten op enkele toertochten in april/mei: Veenendaal-Veenendaal, Amstel Gold Race en de Klimclassic. Waarschijnlijk laat ik de Superklassieker schieten.



Armstrong
Als één iemand mijn wielernieuws van 2012 heeft bepaald is het Lance Armstrong wel. Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb me flink belazerd gevoeld. Jaren heb ik in hem geloofd, tegen een ieder verdedigd en nu dus tegen beter weten in. Na het USADA rapport kan ik niets anders concluderen: bedrieger! Ik kan me echter troosten met de gedachte dat het gehele peloton louter uit bedriegers bestond en dat hij daar dan ook weer de beste in was. Het herschrijven van de geschiedenis, hem te ontdoen van al zijn titels, was wat mij betreft niet nodig, al hoop ik wel dat er lering uit getrokken gaat worden voor de naaste toekomst van het wielrennen. 


Bewondering over man's inzet, toewijding en mentaliteit op cyclistisch als charitatief vlak heb ik nog steeds. Na het lezen van het formidabele boek 'de wielermaffia' van Tyler Hamilton en Daniel Coyle heeft hij als mens voor mij volkomen afgedaan. De wijze waarop hij (en ploegleider Bruyneel) zijn teamgenoten zoals Hamilton, Landis, Livingston en Andreu heeft behandeld, laat flink de wensen over en niet passend bij grote leiders.

Wielrenners dopinggebruikers! De selectieve verontwaardiging ergert mij nog steeds. Ik las onlangs dat in de tenniswereld 21 out-of-competition controles zijn gehouden en bij het wielrennen ruim 3000. Hoezo liggen de verhoudingen scheef en is de pakkans kleiner bij tennissen en al die andere sporten.