Trek an

Als ik vroeger zei: "ik heb honger," dan werd er geantwoord: "dat kan niet, je hebt trek. Honger hebben ze in Afrika." Waarschijnlijk ben ik geobsedeerd door het woord trek geraakt. Zeker in 2004 toen een zekere L.A. uit Texas voor de zesde keer de Tour de France won. Zijn trek was dubbelzinnig: fietsenmerk en honger naar Tour de France overwinningen. Tegenwoordig driezinnig te noemen. Doping is daarbij gekomen. 

Hoe het ook moge zijn, in 2004 schaften mijn toenmalige vriendin en ik twee Treks aan. Fietsen van Amerikaanse makelij. Mijn eerste Trek was een 1400 met Shimano 105 triple. Deze aluminium fiets had een carbon voorvork. Ik heb er ruim drie jaar op gereden. Helaas is deze fiets niet meer in mijn bezit.

Mijn tweede Trek is mijn stadsfiets/mountainbike. Een Trek Police. Mooi zwart, aluminium en met Shimano onderdelen. Deze is nog steeds in mijn bezit en maak ik bijna dagelijks gebruik van.

Trek nummer drie is een volledige carbon fiets. Een Madone 5.9. In de herfst van 2007 heb ik deze via Marktplaats in Utrecht aangeschaft. Hij was met Shimano Dura Ace afgemonteerd en prachtige carbon Bontrager cracks. Voor het eerst ging ik met een compact rijden. Op deze heerlijke fiets heb ik vele duizenden kilometers gedraaid. Zoals zo veel zaken in het leven, begon deze fiets ook 'op te raken'. Tijdens afdalingen begon de fiets wat te zwabberen en dat doet het vertrouwen weinig goeds.

Twee jaar geleden heb ik, wederom via Marktplaats, een korte liefde met een Madone 5.2 gehad. Deze fiets had ik tot tijdritfiets omgebouwd. Weliswaar met gewoon krom stuur. De Madone is snel verkocht, omdat we het geld nodig hadden voor een fiets voor mijn vriendin. U raadt het al: een Trek. Een aluminium 1.2 als ik me goed herinner.

De lezer snapt waar dit heen gaat: een nieuwe Trek vult de familie aan. Ditmaal een Domane 6.2 met Ultegra compact. Enkele weken geleden toog ik op een maandag namiddag naar het Oosten des lands. Een rit van bijna twee uur om de Domane te bekijken en hopelijk mee te nemen. Verkoper, bijna naamgenoot Robert, ontving me allerhartelijkst. Een korte proefrit was eigenlijk overbodig; ik was verkocht en zo de fiets. Inmiddels heb ik er drie ritten op gemaakt. Vorige week zaterdag getest op de klinkers van Kwadijk, woensdag het tijdritparcours van de Run-Bike-Run die ik met zwager Samir ga doen en afgelopen zaterdag. Om tien uur zat ik op de fiets. Koud, nat en winderig. Bij Ootje Konkel hield ik het voor gezien. Ziek worden in de voorbereiding; mij niet gezien. Aan het begin van de middag werd het droog. Wederom op de Domane gesprongen. Nu voor een langer rit van ruim twee uur. Door de IsoSpeed-decoupler krijg je het gevoel hebt op een platte band te rijden. Ook heb ik het gevoel dat er minder kracht verloren gaat. Elke trap is raak. Wel moet ik wennen aan de houding op de fiets. Alhoewel ik de maat van de Madone heb overgenomen, zit de Domane toch wezenlijk anders. Kortom: een fantastische fiets waar ik vele kilometers mee hoop te rijden.

De Madone laat ik binnenkort ombouwen tot tijdritfiets. Het ligstuur had ik al, nu nog een ossenkopstuur met handremmen (best prettig) en shifters op het ligstuur.

Treks omschrijving over de Domane:
Efficiënt: Domane haalt het maximale uit elke pedaalslag: Power Transfer Construction kan bogen op 30% meer laterale stijfheid dan de concurrentie. Geen verspilling, pure winst.

Topprestaties: OCLV Carbon frame. Perfecte kabelgeleiding voor wedstrijden. Het stempel van goedkeuring van wereldkampioen Fabian Cancellara. Betere prestaties kun je niet verwachten.

Soepele IsoSpeed-decoupler: lange dagen en ruwe wegen leggen het af tegen IsoSpeed-technologie. Onze innovatieve decoupler zorgt voor meer verticale flexibiliteit zodat je sterker en langer rijdt.
Stabiel: door de uitgebalanceerde, wedstrijd stabiele geometrie en geïntegreerde kettinghouder kun je met de Domane uitstekend sturen en foutloos schakelen op elke weg, onder elke belasting.