Johan Cruijff 14k run

Om precies veertien over acht 's avonds klinkt het door oer-Ajacied Sjaak Swart gegeven startschot. Het is vandaag dat Johan Cruijff zeventig jaar zou zijn geworden. Ter ere aan Neerlands grootste voetballer aller tijden en als een in memoriam organiseert Le Champion tezamen met de Cruyff Foundation en Ajax een aantal hardloopevenementen op deze 25ste april. Rondom de Amsterdam Arena is het vijf kilometer hardlopen in wedstrijdvorm en de kidsrun. Ik doe mee aan het veertien kilometer lange hardloopevenement zonder tijdwaarneming dat langs enkele bijzondere aan Cruijff gerelateerde plekken leidt. 

Terwijl ik zijn naam schrijf, twijfel ik voor de terloops aan de correcte spellingswijze van zijn naam. Internet biedt de oplossing. 

"De naam Cruijff leidde tot heel wat hoofdbrekens bij de pers toen hij als 17-jarige debuteerde voor Ajax. De Sportkroniek had het over "debutant De Kruyff", terwijl Het Parool het hield op "De jonge debutant Kruijff". Om de verwarring compleet te maken kwam De Volkskrant met "Johan Kruijff, de nauwelijks 18-jarige debutant". De naam was niet correct, maar ook de leeftijd werd niet goed weergegeven. Het Algemeen Handelsblad schreef wel een volledig correcte versie van de naam op, maar ging de fout in met de leeftijd: "Ajax had de 18-jarige Cruijff een kans gegeven". Wijlen Nico Scheepmaker was in zijn boek Cruijff, Hendrik Johannes, Fenomeen, een zoektocht begonnen naar de juiste spellingwijze van de naam. Daarbij kwam de nadruk te liggen op twee letters, te weten de y en de ij. Ook Cruijff of Cruyff zelf voedde de verwarring door in het ene interview te zeggen dat er puntjes op de y horen , terwijl hij in het andere interview dit weer omdraaide en stelde dat de puntjes achterwege dienden te blijven. Hij kon het wellicht ook niet weten omdat zijn vader de y in zijn paspoort had staan, terwijl zijn moeder de ij in haar naam voerde. Ook het telefoonboek van Amsterdam gaf geen uitsluitsel: verscheidene ‘Cruyffen’, waaronder Johan zelf, maar ook een ‘Cruijff-Draaijer’, toevallig zijn moeder. Scheepmaker kwam uiteindelijk met de oplossing via het bevolkingsregister van Amsterdam. Er was op 25 april 1947 een jongen geboren die de volgende naam meekreeg: Cruijff, Hendrik Johannes. Pas nadat Cruijff bij Barcelona internationaler bekend werd, ging hij de naam Cruyff voeren. Cruijff hierover: 'De verandering is vanuit Engeland aangegeven. Er stond daar op de schrijfmachines namelijk geen ij. Datzelfde gold ook voor Spanje, waar ik meer commerciële activiteiten ging ontwikkelen.' Sindsdien werd besloten om Cruyff als merknaam te deponeren. Kortom: In Nederlands is het Cruijff en Cruyff voor het buitenland."

Van lente in april is weinig sprake. Slechts het gegeven dat het langer licht is, doet aan iets van voorjaar denken. Het is koud, winderig met hagel en regenbuien. Rick en ik zijn al bijtijds in het Olympisch Stadion. Uit de wind kleden we ons om en trekken het gekregen evenement shirt aan en brengen onze kleding naar de vrachtwagens die het vervolgens naar de Arena zullen vervoeren. Om onszelf te beschermen tegen de winderige koude, trekken we ons terug in een overvolle koffie- en broodjeszaak, die eigenlijk om zes uur had willen sluiten. Gelukkig voor 's mans bankrekening - en onze koude lichamen - wordt de sluitingstijd met enkele uren uitgesteld.


Enkele minuten voor de start maakt de speaker met dienst ons luid en duidelijk dat de naam van de Amsterdam Arena wordt veranderd in de Johan Cruijff Arena. Een luid gejuich barst los, waarna Hazes zijn aan Cruijff gerichte ballade inzet, we een minuut lang klappen voor de overleden held (Cruijff dus) en gezamenlijk van veertien naar een gaan aftellen. Het duurt enige tijd eer ik ben vertrokken. De meesten van ons nemen Sjaak Swart op de gevoelige plaat alvorens de veertien kilometer aan te vangen.
Direct na de start ben ik mijn maatje kwijt of was het al in de wachtrij? Ik besluit op hem te wachten, maar wordt duizelig van de voorbij rennende oranje meute. Ik besluit 'alleen' verder te lopen. We passeren achtereenvolgens het WTC, de RAI en het De Mirandabad (ik meen het chloor te kunnen ruiken en het 'De' in De Mirandabad keek ik even op) om vervolgens de Amstel over te steken en via een 270 graden draai dezelfde Amstel te vervolgen. Boven me zie ik Rick lopen en wacht op hem. Enigszins verbaasd kijkt hij me aan: 'loop lekkah je eigen koers!' Zo gezegd zo gedaan. Nadat de eerste kilometers me zwaar vielen, begin ik nu in een aangenaam ritme te komen. Als we het lange fietspad aan de Weesperzijde aandoen, klinkt in de verte het luide aanmoedigende getoeter van de passerende metro. De schemering begint in te vallen, lantaarnpalen gaan aan. Het naastgelegen en fel verlichte voetbalveld is vol schreeuwende voetbalmannen. Een paar haarspeldbochten en we zijn in het vermaarde Betondorp - de geboortegrond van Cruijff. Het is draaien en keren. Aan de kant wordt het drukker en drukker met aanmoedigende toeschouwers. Een verlicht bord maakt ons duidelijk dat we het geboortehuis van 'de Maestro' gaan passeren. De weg wordt hier smaller, we rennen langzamer. Toeschouwers moedigen ons nog luider aan. Rechts, fel verlicht en met teksten beschreven, zijn ouderlijk huis. Kippenvel moment. 

De grens van de tien kilometer dient zich spoedig aan. Nog vier te gaan rennend door een inmiddels donker geworden Bijlmermeer, een gebied waar ik me zowel bij nacht als dageraad niet graag zou wagen. In de verte worden de verlichte contouren van de Johan Cruijff Arena duidelijk. Het is de kilometers aftellen. We passeren het hoofdtrainingsveld van Ajax. Door de speaker klinkt het iconische commentaar van oud-NOS Studio Sport verslaggever Hugo - komt dat schooot - Walker als hij enigszins ingetogen de penalty van Cruijff en Olsen tegen Willem 2 becommentarieert. Ons rest de lange klim het stadion in, deze vervolgens rondom te lopen om erin af te sluiten. Een ererondje door de Cruijff Arena, over het kunstgras, grenzend aan het hoofdveld. Dit loopt pas aangenaam. Na 1 uur en 17 minuten finish ik. Op de teller staat een toepasselijke afstand: 14,14 kilometer.




Run Bike Run 2017

De eerste zondag van april; de Ronde van Vlaanderen én de Westfriese run-bike-run. De eerste is mij veel te druk en de laatste is lekker dicht bij huis. De eerste is dokkeren en rammen. De laatste is alleen rammen. Kort rammen. Pijnlijk vooral. Tijdrijden. 25 kilometer. Ook hardlopen. Vijf kilometer om mee te beginnen. De helft ervan om mee af te sluiten. Ik niet. Gelukkig niet. Opgelucht niet. Dat deel laat ik graag over aan zwager S..

Vandaag onze derde deelname. De eerste twee edities in hondenweer. Vandaag een lieflijke lentezon. Korte mouwen en dito broek. Onze eerste inschrijvingen onder Team Brancaia. Ditmaal Team Cas'al Verde. Na respectievelijk een vijfde en tweede plaats behalen we dit jaar de derde stek.


Na het looponderdeel tikt zwager S. mij aan in de wisselzone van de duo's. Het aantikken kan ik beter duiden met het wisselen van rugnummer. Snel loop ik naar mijn fiets, haal deze uit de stalling, ren klikkend en wel de wisselzone uit om vervolgens op de tijdritmachine te springen en mezelf op gang te trekken. 
Na de Col du Glace (viaduct bij de ijsbaan) volgt de parallelweg aan de A7 om erna in de Baasdorpermeer uit te komen om hier twee rondjes van hetzelfde te doen. De wind staat in het begin tegen. Verhoudingsgewijs doe ik het rustig aan. Hiermee dwing ik mezelf in het ritme te komen en voorkom opblazen. Het eerste rondje laat zien dat een goede tijd erin zit. Als ik bijna ronde twee heb voltooid en de wind in de rug heb, durf ik de grens van de verzuring op te zoeken. De snelheid blijft halverwege de veertig en vijftig kilometer hangen. Weer zoekt het parcours de parallelweg op om als laatste het viaduct te beklimmen. Ik weet met de klim mijn gemiddelde te houden. Daar lonkt de finish. Mijn gemiddelde van 2014 van 38,3 gaat eraan. Ik finish met 39,7, parkeer de fiets en verlos met van het klapperende rugnummer. Zwager S. succes met het laatste stuk!