De noordenwind staat redelijk strak, windkracht vijf, boven het IJsselmeer zijn talrijke buien zichtbaar, scherp afstekend tegen de, met grijze wolken getekende, blauwe lucht. Ik fiets vandaag niet mijn favoriete gebied binnen: het noorden van Hoorn. Alles beter dan de Streek, de regio tussen Hoorn, Medemblik en Enkhuizen. Open vlaktes, kale populieren, grote boerderijen en af en toe kleine dorpjes. Her en der is men bezig met de weg op te kalefateren. Dat is wel nodig ook.
Vlakbij Nieuwe Niedorp wordt de lucht donkergrijs. Geen ontsnappen meer aan. Ik zet mezelf voor de keuze: terug naar Hoorn of de geplande route vervolgen. Heel even laat ik me verleiden tot het volgen van de gemakkelijkste keuze, maar duik vervolgens toch de koude regen in. In Winkel klaart het op en rijd langs de Westfriese omringdijk in de richting van Medemblik. Was de lucht boven de Niedorpen donkergrijs, de naderende bui boven de Wieringermeerpolder is zo mogelijk zwart. Ik besluit bij de grasdrogerij af te slaan en te kiezen voor rugwind richting Hoorn. Wijs besluit. De hagelbui raakt me grotendeels van achteren. De striemende korrels slaan op mijn rug stuk; slechts een klein bijt in mijn gezicht. Blij met de rugwind voer ik het tempo op, de met mezelf gemaakte D1 belofte achter me latend. Dit is een noodgeval; hard rijden en mezelf warm houden. De hagelbui gaat over in een stevige regenbui. Geen vezel is droog. Mijn hand en fietsschoenen zijn dermate nat, dat ik er ongetwijfeld een middelgroot aquarium mee kan vullen.
In Hoorn moet ik wachten bij het verkeerslicht. 'Schiet op, schiet op!' Ik heb het zo koud dat ik verderop de neergaande spoorwegbomen onderdoor sprint, ondanks de aanwezigheid van gesignaleerde politiewagen. Thuisgekomen wurm ik me uit mijn koude, natte kleding en onderga ik een nieuwe martelgang: met koud lijf onder de warme douche. Leuke hobby dat fietsen. Ik had de keuze om lekker op de bank te blijven liggen (die van ons is namelijk heerlijk), maar toch 'een foute keuze, maar leuk dat ie was!'
