Amstel Gold Race

Als het kalenderjaar op het eind loopt, wordt het tijd voor de evaluatie. Zo ook voor deze goedwillende amateur wielrenner. Om u als lezer niet lastig te vallen met al te uitgebreide details, deel ik slechts mede de toertochten en het er naar toe trainen erg gemist te hebben. Kortom: een doel stellen voor komend jaar. Vorig jaar was de geslaagde beklimming van de Mont Ventoux het enige doel. Daarna was het freewheelen. Ook leuk, maar het gaf me weinig voldoening. Ben je dan genezen van je eigen gestelde bezwaren ten aanzien van de toertochten? Neen! De drukte eromheen zal ik voor lief moeten nemen. Op tijd starten om de grootste drukte te omzeilen wordt het devies.

Momenteel heb ik twee doelen: Amstel Gold Race en de Superklassieker. Tochten niet te ver van huis, bekend en onbekend, bemind en onbemind, oud en nieuw, heuvels en kasseien. De Superklassieker combineert het Ronde van Vlaanderen met Parijs-Roubaix. In de maand april ga ik proberen 'goed te zijn'. Veenendaal-Veenendaal rijd ik traditiegetrouw en ditmaal als opmaat naar de Amstel.

De Amstel Gold Race. Vijf keer gereden, waarvan de eerste in natte omstandigheden. De honderd kilometer reed ik indertijd (2005) met John, Arjan en Rob. De vier jaren daarop volgend legde ik, telkens in gezelschap van John, de 150 kilometer af. Mooi parcours. Daarom ben ik mijn seizoen ook deels in Amstel Gold Race beleving gestart. Woensdag een dik uur op de Tacx met de AGR versie 2010. Donderdag een langere training buiten via Wormer en zaterdag in het echte Limburg.

Kasteel in afdaling Kasteelstraat

Limburg zaterdagochtend. Koud. Nevelig. Een voorzichtig streepte blauw met een flauw zonnetje. De auto heb ik in Slenaken geparkeerd. Doel is de Limburgse lopers aan te doen middels 80+ klimcadans en wattages tussen de 280 en 300 watt  om mezelf niet over de kop te rijden en de basisconditie te leggen. De eerste klim van de dag is één van de mooiste in deze regio: de Loorberg. Na de klim volgt de afdaling van de Gieveldstraat. Voorzichtig afdalen, beducht op glibberige bladeren kom ik Teuven aan. België dus. De volgende klim is de Crutzberg. Mooie klim door het bos. Het loopt erg lekker. Ik focus me op cadans, wattage en ademhaling. Ook de Kasteelstraat, Camerig en pas van de Wolfhaag lopen onverwachts goed. Onverwacht vanwege de weinige fiets en dus klimkilometers. Via de stadjes Moresnet, Montzen en Hombourg kom ik weer in Slenaken aan. Gemiddelde snelheid valt me mee: bijna 25 kilometer. Qua duurvermogen merk ik, net als donderdag, dat na twee uur de koek wel op is. Kortom: werk aan de winkel!