200 kilometer op en af over een stuwwal
19 juni 2010
We zijn nu vlakbij de Posbank (noordzijde). De zon begint fel te schijnen en het is opmerkelijk hoe snel onze kleding droogt. Zwaar stuk voor de kiezen: afdaling Posbank en opnieuw omhoog via de Rozenbos, Zyperberg, Emmapyramide. We overleven het...sterker nog...het gaat heel goed. In Rozendaal heb ik het even zwaar. Snel een gel erin en herstellen maar. Inmiddels trapt Nederland af tegen Japan voor het wk. Oortje in, luisteren naar Jack en op naar Wageningen. Vlakbij de finish gekomen staat de teller op 196. 'Nog een kort rondje', roep ik naar Jan. Zo gezegd, zo gedaan. Dit extra lusje zorgt voor een 200 km. Moe maar voldaan rijden we terug en horen Nederland met 1-0 de Japanners verslaan. Wij hebben deze koers verslagen. Jan was goed vandaag, erg goed. We persen er een 31,5 gemiddeld uit. 1800 hoogtemeters. Normalized power is 271 watt met een training stress score van 401. Zo is dat!
19 juni 2010
De buienradar geeft de buien mooi aan. Her en der verspreidt over het hele land en de hele dag door. Hiep hiep hoera. En wie gaan er fietsen? Juist ja. En dan nog 200 kilometer. Als het met de start maar droog is ... en dat is het! Voor Jan en mij de eerste keer de Jan Janssen classic en meteen de langste afstand: 200 kilometer. Het grondgebied van de Jan Janssen is me zeer bekend: de hellingen van de Utrechtse heuvelrug en de Veluwe. We beginnen de eerste lus met onder meer de Grebbeberg, Koerheuvel en de Amerongse berg. Laatste rijden we vanaf Veenendaal, dus de klassieke kant. We rijden de aanloop in flinke groep. Stiekem waag ik me aan tactiek: niet op kop komen en dan op de klim flink aan de boom schudden. Lukt! Als ik halverwege de klim ben, zit alleen Jan en een jongen in Garmin tenue in mijn wiel. Aardige kerel die laatste. Hij rijdt lang met ons mee. Sterke vent! Hij krijgt het lastig op de klimmetjes bij Doorwerth en Oosterbeek. Ik hoor hem tegen Jan zeggen: jullie komen echt uit het vlakke Westfriesland? Hij breekt even later...
 |
| Op de 'steentjes' in Oosterbeek |
We hebben inmiddels enkele buien met felle opklaringen achter ons liggen. Op de dicht begroeide Zijpendaalseweg breekt echter de hel boven ons los. Het zicht zal niet meer dan 50 meter bedragen. Eén blik en een knik met Jan volstaan: doorrijden! Afkoelen is geen optie. We zullen ooit wel weer eens droog geraken. We komen nu op een grote lus over de Hoge Veluwe. Niet echt bijzonder. Ook hier spreken we kort af: 5 minuten op kop en rammen.