Tijdrit debuut

Sinds gisteren leen ik de tijdritfiets, een rood-witte Argon 18, van Arno. Ik wil graag intensief gaan trainen de komende periode en tijdrijden lijkt in dat plaatje te passen.

Het weer ziet er slecht uit en ik twijfel. Twijfel wel of niet mijn debuut op een tijdrit maken. Gelukkig hak ik knopen vrij vlot door en zoef ik over de dijk, Hoorn achter me latend. Wat een gevoel! Fantastisch! Het is weliswaar flink zoeken naar de juiste houding en wennen aan de houding, maar wat geeft tijdrijden een kick! Het valt me op dat het makkelijker is om 'diep' te gaan. Ik verbaas mezelf tijdens de rit hoe lang ik de intensiviteit kan volhouden. Af en toe zet ik mezelf overeind om de spieren even te ontlasten. De gemiddelde snelheid en wattage mogen er zijn. En Jacques, ik heb aan je en jouw 36 kilometer gemiddeld gedacht. Dank je voor je motivatie!

Voorzetsel

Eeuwenlang aanwezig
Wind, weer en water

Doorbroken en gehavend
Afgebroken en opgebouwd

Kronkelend als een slang

In contrast met zijn landschap

Hoekig, lijnig, recht

Gelijkend haar inwoners

Geen flauwekul doch direct

Ongedwongen en gedwongen

Eeuwenlang gevangen

Een voorzetsel (of een prepositie) is een onverbuigbaar woord zoals: aan, bij, op, voor, naast, dat de aard van de relatie in de zin aangeeft. 

- Langs de dijk;

- Naast de dijk;

- Onderaan de dijk;

- Aan de dijk;

- Om de dijk;

- Op de dijk;

Deze groep voorzetsels in combinatie met het zelfstandig naamwoord 'dijk' passeert regelmatig de revue in de gedachtegang van mijn hersenen. Je moet immers wat te doen hebben, gedurende vier uur op een fiets zittend. Regelmatig stel ik mij de vraag: waarom niet eerder? Schitterend, weids, kronkelend, geschiedenis: de Westfriese Omringdijk. Een prachtige route van 126 kilometer door het Noord-Hollandse landschap. De dijk omklemt het gebied dat West-Friesland heet. Sommige delen van de dijk zijn 10de eeuws, aangelegd om de inwoners te beschermen tegen de zee. Vanaf 1320 is de Omringdijk voltooid.

Blij als ik ben met mijn warme kleding, de Garmin geeft immers 1 graad aan, fiets ik langs het IJsselmeer. De kustlijn wordt met sneeuw versierd. De wind is zwak, maar voelt ijzig aan. Het wegdek tussen Hoorn en Enkhuizen is prachtig gerenoveerd. Vanaf Enkhuizen tot Alkmaar heb ik de wind grotendeels in de rug of schuin opzij. Ik passeer Medemblik, Andijk en het voormalig walvisvaardersdorp Kolhorn. Vanaf hier wordt de dijk pas echt mooi. Op een hoogte van 10 meter bevind ik mij met uitzicht op de polder, eeuwenoude dorpen, de duinen en de restanten van de oude dwangburcht Nuwendoorn in Eenigenburg. De zon is doorgebroken en doet de temperatuur tot 9 graden stijgen.

Kasteel Nuwendoorn

De gedownloade route leidt mij door Alkmaar, maar doet helaas de Munnikenweg niet aan. De route volgen is een doodszonde; kasseien laat je immers niet links liggen! Zeker niet tijdens deze cultuurtocht. Vroeger stonden langs de Munnikenweg twee dwangburchten: de Middelburg en de Nieuwburg. Deze twee waren tezamen met Radboud, Nuwendoorn en het verdronken kasteel te Wijdenes de vijf dwangburchten van Floris de Vijfde. Deze kastelen werden door Floris V na 1282 aangelegd na zijn overwinning op de West-Friezen om zo dit opstandige volk onder de duim te houden, te dwingen. Deze strijd werd overigens gevoerd om de moord op zijn vader bij Hoogwoud in 1252 te wreken.

Bij Hoorn is het weer koud, nevelig. Het IJsselmeer voelt als een koud meer des doods. Geen spoortje zon en warmte, maar van binnen gloei ik van intense blijdschap. Wat een prachtrit; je koike d'r je ouge uit!

De zon zou

ons niet

kunnen

schelen

lief,

als zij niet

onderging

(Emily Dickinson: vuurtoren Oosterleek)