Vol goede moed en zin startte twee weken geleden mijn voorbereiding op het nieuwe seizoen. Ik had twee intensieve Tacx trainingen gedaan met een positief resultaat. Het lichaam dacht er kennelijk toch iets anders over met als uitkomst een flinke verkoudheid en blaffen als een oude duitse herder. De zeehond werd ik ook wel genoemd. Afgelopen zaterdag had ik een voorzichtige poging gedaan om iets te doen wat op fietsen leek. De hoestbuien waren niet van de lucht. Interessant om te constateren dat de hartslag evenredig oploopt aan de intensiviteit van de hoestpartij. Zaterdag stelde al met al niet veel voor, vandaar de tweede start van het seizoen op woensdag de 21ste. Tacx in onze huiskamer geïnstalleerd, Pyreneeën etappe geladen en gaan. Eerst een klein stuk de Peyresourde beklommen, lekker herstellen tijdens de afdaling en zoals altijd kijken waar de Jan Ullrich bocht is. Vervolgens de col d'Azet op. Vier series van vijf minuten waarvan 2,5 minuut relatieve rust gevolgd door 1,5 minuut kracht en tot slot 1 minuut volle bak. Redelijk kapot kom ik boven. De afdaling is bedoeld om goed te herstellen. Wederom een lekkere start van het seizoen. Nu maar niet meer verkouden worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten