1 graad verschil

Wat ben ik blij dat die witte meuk weg is. Sneeuw is leuk voor kind en slee, maar niet om door te fietsen. Vandaag heb ik het plan opgevat om de weg weer eens op te zoeken in plaats van in de warme woonkamer te Tacxiën. Ik zou dan alleen nog even de buitenbanden moeten verwisselen. Afgelopen weken train ik namelijk met de PowerTap wiel en Tacx buitenband op de Bushido. Heb echter weinig goesting om het zooitje te verwisselen, dus de Trek op de Tacx geplaatst: d3 training. Tien minuten opwarmen op de Madeleine en overschakelen naar Bédoin. Tot aan de bocht bij St. Esteve train ik de d2 zone om vervolgens in het bos de hartslag in d3 zone te brengen. Goed op de ademhaling lettend loer ik naar de enige haarspeldbocht op de Ventoux. Op deze plek heb ik mezelf rust tot aan Chalet Reynard beloofd. Wat duurt dat lang....waar blijft die vervloekte bocht? Dat kan nog wat worden in mei. Na een dikke 10 minuten is ie er eindelijk. De druk van de benen af en peddelen tot aan het chalet. Daarna nog een intensief stuk tot aan de top. Bij het monument Tommy Simpson groet, gelijk aan Eddy Merckx, de overleden wielrenner. Ik kan me nog goed herinneren dat bij mijn eerste Ventoux beklimming ik daar daadwerkelijk ontroerd raakte. De laatste stijgende kilometer geef ik nog wat gas en ben boven. Vervolgens stort ik me in de heerlijke afdaling om uit te rijden. Een blik op de thermostaat achter mij leert me dat de temperatuur in de woning door al mijn geploeter en gezweet met een graad is gestegen . Toch zo'n 54 kuub woonruimte op natuurlijke wijze opgewarmd. Wat je allemaal niet doet voor het milieu....