Beemster

Na de kuch en rocheltocht van vorige week gaat het wat trainingen en gevoel betreft crescendo. Afgelopen maandag en woensdag twee heerlijke anderhalf uur trainingen afgewerkt onder een prachtige herfstzon met een straffe wind. Telkens verlaat ik Hoorn via de Westerdijk, het IJsselmeer met haar prachtige luchten aanschouwend en waar het groen links in de berm nog fier overeind staand. Maandag rijd ik mijn vaste trainingsrit via de prachtige dorpjes Beets, Middenbeemster, het-juweel-van-Noord-Holland-De-Rijp, Grootschermer en Schermerhorn. Ik voel me al stukken beter dan tijdens de training van afgelopen zaterdag. Kennelijk pakt het lijf de training en ritme weer snel op. Doet me denken aan een anekdote over levende legende Jens Voigt. Een toerrijder daagde hem eens uit en stelde dat als hij net zo vaak zou kunnen trainen als Voigt, hij hem op z'n minst zou kunnen evenaren. 'Je kan me voor een jaar in een doos stoppen en zoveel trainen als je wilt, als je die doos openmaakt spring ik eruit en rijd ik je waar dan ook af'. (Karsten Kroon: kronieken)

Rondje andersom rijden is een uitdaging. Ik durf zonder enige gene te beweren dat ik met ogen dicht nog de goede weg zou vinden van mijn vaste trainingsrondes. Andersom rijden doet me enkele afslagen missen! Ik rij door de 400 jaar oude Beemster. Unesco erfgoed. Ongelofelijk dat hier 1200 jaar geleden een riviertje genaamd Banestra door het omvangrijke veengebied stroomde. Ontginning van het veen leidde er toe dat hier een grote binnenzee ontstond. In 1607 besloot de gemeente Amsterdam het gebied met behulp van 43 poldermolens droog te malen. In 1610 zorgde een dijkdoorbraak ervoor dat het gebied weer onder water kwam te staan. Daarop begon men met de aanleg van ringdijken rondom het gebied en op 19 mei 1612 was de Beemster droog. Ruim 400 jaar later stop ik bij de kerk van Westbeemster. Prachtig gebouw. Opvallend een katholieke kerk in het overwegend protestantse poldergebied. Het gebouw tekent schitterend af tegen de donkere regenlucht.

Johannes de Doper kerk te Westbeemster

Zaterdag is de lucht grauw. Het waait hard. De brandweer takelt een in het IJsselmeer gereden auto uit het water (link). Remco en ik zetten via Middelie koers richting Purmerend om via Ilpendam naar Monnickendam te rijden. Langs de provinciale weg schroeven we het tempo flink op. We blijven geregeld boven de 40 kilometer en omdat we op de heenweg ook het gas hebben open getrokken prijkt er in Hoorn een mooi gemiddelde op de teller: 33,6 km/uur. Crescendo dus.

Wat betreft de fietsplannen en doelen gaat het ook crescendo. Afgelopen jaar heb ik ondervonden dat ik de toertochten en het toeleven naar deze tochten mis. Voorlopig ga ik voor de volgende trilogie:
- Veenendaal-Veenendaal
- Amstel Gold Race
- Superklassieker (beste van Vlaanderen en Roubaix).
Ook hebben we erg zin om in het voorjaar naar Mallorca te trekken. Na een jaar in een fietsdoos te hebben gezeten, spring ik er weer uit!