Van Midden naar Zuid Limburg

Een strakke zuidwester blaast me vol in het gezicht. Naweeën van orkaan Bertha meldt het KNMI. Gelukkig ben ik niet in het Westfriese. Zou ik dat wel zijn, zou ik waarschijnlijk uit mijn vel worden geblazen. Met mijn ouders, Roos en kinderen verblijven we in een huisje nabij Roermond. Enkele maanden geleden had ik me voorgenomen om Luik-Bastenaken-Luik dit weekend te gaan rijden. De 235 kilometer om maar eens Luik-voor-het-echie te doen. Eenmaal het parcours gezien op internet haak ik af. Dat is geen Luik rijden! Heen-en-terug over bijna dezelfde wegen. Ik vrees dat het 'Ollandertje' pesten een rol speelt. Waar de Belgische organisatie van Tilff-Bastogne-Tilff een vrijwel identiek parcours zoals de echte klassieker kan presenteren, moet de Nederlandse organisatie van le Champion het met een slap aftreksel doen.

Goed, geen LBL voor mij, althans dit seizoen niet, hier kom ik later op terug, maar wat dan wel? Niets doen? Kan maar ligt niet in mijn aard. Afgelopen maand juli ruim 1000 kilometer gereden, dus dat wil ik nog even voortzetten. Ik besluit om met behulp van GPSies een route van Midden naar Zuid-Limburg te maken. Fijn om nieuwe wegen, omgevingen en uitzichten te verkennen.

Het leuke van routes tekenen is dat je geen idee hebt hoe de omgeving en de wegen zijn. Ik probeer steevast grote wegen te vermijden. Dat lukt me ook vandaag, al raak ik regelmatig op Midden Limburgse zandwegen verzeild. Strade modder en prut. Landschappen wisselen elkaar razendsnel af: boerenweggetjes, bospercelen, uitgestorven dorpjes, maïsvelden en alles tegen een licht glooiend landschap. Nabij Tüddern, Duitsland, dien ik een open stuk over te steken. De wind beukt, zodat ik hard moet werken om een goed tempo te handhaven. Eenmaal voorbij Tüddern rijd ik de bebouwde van Sittard in. De eerste heuvel dient zich aan. Een pad leidt door het akkerlandschap slingerend omhoog. Redelijk goed kom ik boven, waarna het nog een kort stuk naar Valkenburg is. De Cauberg gaat boven verwachting goed. Geen toptijd - ik rijd niet volle bak - maar wel mijn derde tijd op de Cauberg.

Kuitenbijter Kersenpad

Op naar Slenaken, niet voor Neerlands mooiste - de Loorberg - maar voor zijn onbekende broer. Onlangs attendeerde Arno me op 'het Kersenpad' een weg even voorbij het hotel Loorberg na een kort stukje Loorberg. Met recht mag deze klim een pad worden genoemd. Slecht asfalt maar verder een juweel van een kuitenbijter met een maximaal stijgingspercentage van veertien procent. Leuk om een nieuwe klim in Zuid-Limburg gedaan te hebben.

Uitzicht op de Loorberg vanaf Kersenpad

Bepaald niet nieuw zijn de laatste hellingen: Camerig, Kruisberg en Eyserbosweg. Ik verteer ze verdraaid goed. Geen toptijden, gevleugelde beklimmingen of fladderend omhoog. Gewoon aangenaam klimmen zonder al te veel moeten forceren.

De terugweg naar Roermond is even verrassend en mooi als de heenweg. Via verschillende fietspaden rijd ik onder meer langs de Brunssummerheide om wederom Duitsland in te trekken. Bertha speelt nu in mijn voordeel. Eenvoudig behaal ik snelheden tussen de 35 en 40 kilometer, de GPS ondertussen goed in de gaten houdend. De hele rit navigeer ik al kijkend op de Garmin. Als een nieuw zandpad zich aandient, besluit ik om een stukje om te rijden. Grote weg dan maar. Duitsland is verlaten. In de dorpjes kom ik geen sterveling tegen. Luiken zijn naar beneden. Winkels dicht. Leven hier wel mensen? Bijzonder opvallend wanneer ik Nederland weer binnen rijd, dat hier wel mensen en auto's zijn. Na het laatste zandpad genomen, arriveer ik voldaan bij het vakantiepark.

Mooi Duitsland

Geen Luik dus dit jaar. Volgend jaar? Ik wil mijn drukke en gezellige gezinsleven niet langer met georganiseerde toertochten combineren. Bovendien begint de massaliteit, de kosten en andere kleine irritaties van de toertochten mij tegen te staan. Vroeg starten om de meute voor te zijn. Doorjakkeren. Geen tijd om van het landschap te genieten. Ergernis ten aanzien van andere wielrenners. Komend jaar ga ik mijn eigen toertochten rijden. Klassiekers! Ik stel mezelf als doel om grote klassiekers te rijden op een moment en tijdstip dat het mij uitkomt. Welke dan? Welnu:

1. Ronde van Vlaanderen (met de Muur)

2. Parijs-Roubaix (met het bos van Wallers en alle andere beruchte stroken)

3. Amstel Gold Race (wellicht de toerversie)

4. Luik- Bastenaken-Luik (met finish in Luik)

5. L'Eroica in Toscane (met finish aan de rand van Siena)

Het lijkt me geweldig om een aantal van deze tochten met fietsvrienden te kunnen gaan doen. De afstanden zullen tussen de 100 en 150 kilometer bedragen. Houd mijn blog in de gaten!