Trainingsweekend Eifel

Vrijdagmiddag staat Frits met de auto voor de deur om samen naar Stadtkyll in de Eifel te rijden. Norbert heeft een trainingsweekend georganiseerd en is vanochtend vroeg met Jan en Ruud al naar de Eifel gereden. Onderweg heb ik via sms contact met Jan. Hij meldt hagelstenen in de Eifel. 'Tuurlijk Jan', is mijn gedachte. Je neemt me wel eens vaker in de maling. Vlakbij Stadtkyll blijkt het echter waar te zijn. Witte korrels sieren de berm van de snelweg.

De Eifel is een middelgebergte in het westen van Duitsland. Hoogste punt van de Eifel is de Hohe Acht (747m). Geologisch gezien behoort de Eifel bij de Ardennen. De Eifel ligt in de Duitse deelstaten Noordrhein Westfalen en Rheinland Pfalz. Hotel Ponyhof is gesitueerd in het dorpje Stadtkyll van het district Vulkaneifel; een gebied met vulkanische activiteit tot 10.000 jaar geleden. Westelijk ligt de Schneifel en oostelijk de Hohe Eifel met de Hohe Acht. Stadtkyll is een klein plaatsje met ongeveer 1500 inwoners, liggend aan de rivier de Kyll. Stadtkyll genoot jarenlang bekendheid als kuuroord (Luftkurort). Hierdoor trok het stadje de nodige toeristen en is er aan de zuidkant van het stadje sinds jaren een groot vakantiepark, gelegen in het dal van de Wirft.

De zon schijnt, de lucht is blauw, Teletubbies kom maar gauw (uit hotel Ponyhof). Het weer is schitterend en rond half tien rijden we met vijf man richting eerste helling. Inmiddels ken ik de fietsende onstuimigheid van (fiets)vriend Jan. Als de eerste helling opdoemt, weet ik waar ik plaats moet nemen. Juist ja, Jan's achterwiel. Jan heeft aan de voet altijd een knallende demarrage in de benen. Ik kan Jan goed volgen en neem de kop over. Na de top stelt Norbert voor om de groep te splitsen vanwege niveauverschil. Prima voorstel. Heb de route in de Garmin zitten en we zetten koers naar Hohe Acht. Onderweg komen we nog enkele bulten tegen; we vliegen er omhoog. De Hohe Acht is de langste klim van de dag en zoals eerder gememoreerd de hoogste top in de Eifel. De klim gaat me redelijk goed af. Iedereen kiest zijn eigen tempo en rij daardoor niet bepaald volle bak omhoog. Leuke van in groep klimmen is het competitiegedrag en de bijkomende prettige bijkomstigheid dat we elkaar naar hoger niveau brengen. Naast de Hohe Acht loopt overigens het Formule 1 circuit van de Nürnburgring. In het dorpje Kerpen pauzeren we en nuttigen bij een bakkerij torte met koffie. Na de onderbreking is het niet ver meer rijden naar Stadtkyll. De Garmin laat me echter flink in de steek: de navigatiekaart valt telkens uit (daarom ook geen routekaart op blog). Dit ongemak voorkomt niet dat de geplande route ons dwars door een bos leidt. Dit is het lastige van routes plannen op internet; een mooi weggetje op Google maps kan een onvervalste sterrato klim of zanderig bospad zijn. Dus rijden we over onverharde paden door het bos en voelen ons bijkans MTB'ers. Na een stevige klim zien we tot onze opluchting het einde van het bospad en in de verte onder ons: Norbert en Ruud op een prachtige, zwarte asfaltweg. Wij rijden verder over macadam en komen kort na de anderen bij het hotel aan.

Daar waar bospad in asfalt overgaat

De zon scheen, de lucht was blauw, regen komt nu gauw. Angstvallig houden we de lucht in de gaten. Onweer, regen en mogelijk hagel is ons voorspeld. Na eerdere fietsscenario's zoals Hohe Acht 6 maal bedwingen, Limburg en zelfs rondje Posbank overboord te hebben gegooid, gaan we rondom Stadtkyll fietsen. Mocht het noodweer losbarsten, zijn we in ieder geval snel bij het hotel terug. Spoedig begint het wat te regenen, maar veel stelt dat niet voor. Norbert heeft een leuke klim voor ons in petto en bij deze doop ik haar tot de Schüllerberg. In het dorp Jünkerath loopt de weg steil omhoog. De Garmin geeft 11, 12 en zelfs 13% aan om daarna over te lopen in de gestage 10%. Op het kleinste verzet rij ik omhoog. Achter me zie ik Norbert komen en besluit in te houden. Gezamenlijk rijden we het dorpje Schüller binnen. Met de anderen vervolgen we de route naar Stadtkyll en rijden nogmaals hetzelfde rondje. Na de tweede keer Schüllerberg besluit ik om te keren, af te dalen en nogmaals omhoog te rijden. De anderen vervolgen de ronde via Stdatkyll en kom ik later weer tegen. Deze derde maal wil ik de klim volle bak aangaan tot einde. Dit lukt me erg goed. Gedurende 5 minuten rij ik aan 375 watt: de magische grens van 5 watt per kg. In Stadtkyll gaan Norbert en Ruud naar het hotel terug en Jan, Frits en ik willen De Schüllerberg nu in rustig tempo beklimmen. Voor de klim stel ik de mannen voor om de eerste zaterdagklim te doen. Deze heuvel loopt zo lekker dat we deze twee maal beklimmen. Als toetje nemen we dan de Schüllerberg voor onze rekening en fietsen uit.

Deze dagen waren erg welkom. Gezelschap en hotel meer dan aangenaam. Lekker gegeten ook. Over de conditie en vorm ben ik tevreden. Ook de omgeving is ik erg mooi alleen trainingstechnisch (dank voor woord Arno) en klimtechnisch niet geweldig. Liever de westelijk gelegen Ardennen. Meer lange gestage klims afgewisseld met korte en heel steile klims. De klims in ons deel van de Eifel waren afgezien van de Hohe Acht erg kort en slechts een enkele keer zwaar.