Terugblik 2012

Het is weer zover...een nieuw wielerjaar heeft haar intrede gedaan en het oude ligt achter me. Een wielerjaar zonder al te veel fietsende hoogtepunten, maar wel om even bij stil te staan.

Getallen

Voor de gecijferden onder ons:
- 106 trainingen
- 5509 kilometer
- 185 uur en 50 minuten trainingstijd
- 30.250 hoogtemeters
- 29,6 gemiddelde snelheid
- 144 gemiddelde hartslag
- 165.178 KCal (wat ongeveer neerkomt op 165.000 bruine boterhammen). Eet smakelijk!

Toertochten

In 2011 had ik veel toertochten gereden met o.a. Joop Zoetemelk, Ronde van Vlaanderen, Veenendaal-Veenendaal, Steven Rooks en Trois Ballon als kers op de taart. De massaliteit met bijkomende a-socialiteit deden mij besluiten om in 2012 geen toertochten te rijden. Uitzondering heb ik afgelopen jaar voor Veenendaal-Veenendaal gemaakt. Toch heb ik de tochten en de voorbereiding erop node gemist en dan met name het (toe)leven naar een tocht. Uitzondering was het beklimmen van de Mont Ventoux. Middels lange intervallen en tijdrijden heb ik me daar goed op voor kunnen bereiden, wat resulteerde in een goede beklimming, maar vooral in een niet te vergeten vakantie met Roos, John, Marijke en de familie Van Driel.


In de zomervakantie heb ik in Italië nog wat mooie tochten kunnen maken, maar de conditie en kracht was aanmerkelijk minder dan in mijn topjaar 2011. Ook hier miste ik wat ambitie en de noodzakelijke motivatie.

Voor 2013 ga ik me richten op enkele toertochten in april/mei: Veenendaal-Veenendaal, Amstel Gold Race en de Klimclassic. Waarschijnlijk laat ik de Superklassieker schieten.

Armstrong
Als één iemand mijn wielernieuws van 2012 heeft bepaald is het Lance Armstrong wel. Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb me flink belazerd gevoeld. Jaren heb ik in hem geloofd, tegen een ieder verdedigd en nu dus tegen beter weten in. Na het USADA rapport kan ik niets anders concluderen: bedrieger! Ik kan me echter troosten met de gedachte dat het gehele peloton louter uit bedriegers bestond en dat hij daar dan ook weer de beste in was. Het herschrijven van de geschiedenis, hem te ontdoen van al zijn titels, was wat mij betreft niet nodig, al hoop ik wel dat er lering uit getrokken gaat worden voor de naaste toekomst van het wielrennen. 

Bewondering over man's inzet, toewijding en mentaliteit op cyclistisch als charitatief vlak heb ik nog steeds. Na het lezen van het formidabele boek 'de wielermaffia' van Tyler Hamilton en Daniel Coyle heeft hij als mens voor mij volkomen afgedaan. De wijze waarop hij (en ploegleider Bruyneel) zijn teamgenoten zoals Hamilton, Landis, Livingston en Andreu heeft behandeld, laat flink de wensen over en niet passend bij grote leiders.

Wielrenners dopinggebruikers! De selectieve verontwaardiging ergert mij nog steeds. Ik las onlangs dat in de tenniswereld 21 out-of-competition controles zijn gehouden en bij het wielrennen ruim 3000. Hoezo liggen de verhoudingen scheef en is de pakkans kleiner bij tennissen en al die andere sporten.