Gilling

"Hoe hard rij jij in augustus?" vraagt de man mij. Ik moet hem het antwoord deels schuldig blijven, "hard hoop ik", zijn mijn woorden. Even voorbij Wormer heb ik hem ingehaald. Vrijwel direct schakelt hij bij en blijft in mijn wiel. Na de eerder gememoreerde dialoog blijkt hij dezelfde kant op te gaan als ik. Dat is lang geleden realiseer ik me, dat ik met een onbekende een stuk op fiets en aan de praat raak. Of ik wedstrijden rijd? Zijn vraag vleit mij. Ik ontken en stel hem dezelfde vraag. "Vroeger wel," antwoordt hij. "Bij de amateurs heb ik Olympia's Tour gereden, Ronde van Polen, ... Enigszins onder de indruk vraag ik hem naar zijn naam. "Co Gilling," luidt zijn antwoord. "Bent u dan toevallig familie van Bas Gilling?" "Dat is mijn zoon!" antwoordt hij. Ineens snap ik zijn fiets. Een zwart roze Giant met T-Mobile erop. Fiets van zijn zoon. Bas heeft in het seizoen 2005-2006 bij een zekere Jan Ullrich in het team gereden. Zijn vader naast wie ik nu fiets, is drievoudig Nederlands kampioen marathonschaatsen op kunstijs (1977, 1980 en 1981). Ook won hij viermaal de KNSB cup. De schaatsinformatie heb ik van internet. Co zelf vertelt dat hij voornamelijk aan schaatsen heeft gedaan. Me dunkt! Ik informeer wat Bas momenteel doet (werkt voor Specialized in Geraardsbergen) en spreken kort over zijn periode bij T-Mobile. Co zegt: "je snapt zeker wel waardoor hij het niet kon maken bij de Duitse ploeg." Ik snap hem, zonder het D-woord te gebruiken.

Bij Avenhorn nemen we afscheid. Hij vervolgt zijn weg naar Warmenhuizen en ik ga naar Hoorn. Mijn training van twee uur zit erop. Een gemiddelde snelheid van 30,8 met een hartslag van 135. De 1000 van Jan zitten er bijna op. Ik heb een goede basis gelegd. Vanaf volgende week volg ik het trainingsschema van Adri van Diemen in Fiets.