Vorm?

Afgelopen zondag op de terugweg naar Hoorn bespraken Arno en ik het woord vorm. We hadden net twee zalige rondjes Posbank gedaan. 'Vorm is pijn lekker vinden', luidde onze conclusie. Ietwat sadomasochistisch? Wellicht, maar is de (wieler)sport niet sadomasochisme pur sang? 


Om het begrip vorm nader uit te leggen: de inspanning doet zeer tijdens de klim, maar op een of andere manier minder dan anders. Met anders bedoel ik in bijvoorbeeld december. Dan ben je immers (nog) niet in vorm. Hier raak ik een ander vlak. Conditie. Om überhaupt vorm te hebben, heb je conditie nodig. En het liefste een hele goede conditie. Conditie ontstaat door het lichaam regelmatig te belasten door middel van training, te rusten en dan afwisselend zwaarder en lang te belasten. Het lichaam past zich aan de omstandigheden aan en heeft van nature de neiging zichzelf tegen de belasting te wapenen. Hierdoor neemt conditie en kracht toe. Overigens is dit geen oneindig principe. Te veel en te hard trainen leidt tot vermindering van conditie!


Conditie en vorm zijn twee lastig te bevatten begrippen. Mijns inziens is conditie een fysieke aangelegenheid en vorm mentaal. Conditie is redelijk goed te meten. Ik gebruik hiervoor drie ratio's: 
- S/H ratio (snelheid:hartslag*350)
- W/H ratio (wattage:hartslag*35)
- NP/H ratio (normalised power:hartslag*35)
Deze drie getallen schetsen een beeld van de gedane inspanning en kunnen onder vergelijkbare omstandigheden als conditie-indicator worden gebruikt. De meest nadelige vergelijkbare factor is de hartslag. Tijdens de trainingsweek op Mallorca raakte ik gedurende de week logischerwijs vermoeid. Hierdoor reikt de hartslag niet hoog. Dit heeft direct invloed op alle drie de ratio's. Wanneer kun je de conditie wel meten? Het beste is een klimtijdrit of een tijdritronde zoals in de Mijzepolder. Draag zorg voor gelijke omstandigheden. Overigens is snelheid ook vrij subjectief. Wind speelt hierin een grote bepalende rol. Daarom ben ik erg blij met mijn wattagemeter. Deze geeft direct aan welke inspanning ik lever. Ik verzeker u: het wordt dan leuk om met wind tegen de trainen!

De denker:
niet geschikt op de fiets

Vorm dan? Totaal niet meetbaar en puur ongrijpbaar. Je kunt bij wijze in februari in vorm zijn als je iemand uit het wiel kletst, nieuwe sokken of Konijnenpak hebt aangeschaft of als de vogels fluiten. Vorm is de mentale staat waarin je verkeert. Dodelijk voor vorm is nadenken. Jezelf vragen stellen tijdens de beklimming van de Mortirolo: hoe lang is het nog, hoe snel rijden profs hier omhoog en de dodelijkste aller afwegingen: waarom doe ik dit eigenlijk? Wijlen Peter Post zei ook dat nadenken het slechtste is wat een wielrenner kan overkomen. Vandaar dat Joop zoveel succes had....?


Hoe stond de vlag er zondag voor? De conditie is dik in orde en voelde me lekker tijdens het klimmen. Genoot van de pijn. Dus ook in vorm zou je zeggen. Houd even slag om de arm...dinsdag tijdritten rijden met o.a. Arno, Jan, Norbert en Martin en tijdrijden is niet bepaald mijn liefhebberij. Ik laat na afloop weten hoe het met de vorm staat...