Limburg

Tussen de bedrijven door is het mooi weer! Afgelopen dinsdag en donderdag is het geweldig slecht weer in Nederland en laat het net op woensdag droog zijn. 's Ochtends is het nog wat grijs en nat buiten, maar Roos en ik zijn klaar voor de start: Roos gaat in Maastricht shoppen en ik .....trainen in de Limburgse heuvels. Nu ben ik altijd in de veronderstelling geweest niet te houden te zijn als ik kan gaan fietsen, maar ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat ik qua fanatisme volledig door Roos wordt overklast. Als ik met mijn ogen knipper is ze al richting de Maastrichtse middenstand vertrokken en ik worstel me in allerlei fietskleding. De auto staat in een parkeergarage wat het heerlijk omkleden maakt. Warm en droog. Een kwartiertje later rij ik door een nat Maastricht op weg naar Bemelen.

Met GPSies heb ik een mooie route gepland om binnendoor richting de  Loorberg te rijden. Zoals vaker gebeurt kom ik op een verlaten en slecht onderhouden weg terecht. Water, Limburgse prut en löss hecht zich aan mijn fiets. Een kort steil klimmetje brengt me in bewoonde wereld: Groot Welsden. Ik denk veel dorpjes te (her)kennen, maar Groot Welsden komt me allerminst bekend voor.

Na Groot Welsden en een mooie holle weg kom ik op de N598 naar De Planck terecht. Het fietspad is slecht, de kale hoogvlakte en de harde kopwind nodig uit tot onvervalst stoempwerk richting volgende afslag: Reijmerstok. Deze is me bekend van de eerste ravitaillering van de Amstel Gold Race. Na de vermaledijde plek arriveer ik in de parel van het heuvelland: Slenaken. Loorberg dus. Wat is en blijft dit een geweldige klim! Na de Loorberg beklim ik de Camerig om via de pas van de Wolfhaag in België het Drielandenpunt te klimmen. Het Drielandenpunt was overigens na de val van Napoleon een Vierlandenpunt. Het nabij gelegen Moresnet werd naast het Koninkrijk der Nederlanden en Pruisen het derde land. Na de Belgische onafhankelijkheid in 1830 was er dus even sprake van een Vierlandenpunt.

Na dit stukje geschiedenis beklim in de Camerig van Vaalser zijde en zet koers naar de finale van de Amstel Gold Race. Achtereenvolgens de Kruisberg (ging goed), Limburgs mooiste: de Eyserbosweg, de Fromberg, Sibbergrubbe en de Cauberg. De oplettende kenner mist onherroepelijk een niet al te bescheiden klim binnen dit illustere rijtje .... inderdaad de Keutenberg. De Keut had ik op zich wel zin in, maar dat helse stuk na de klim. Dat vals plat met deze wind op de kop. Op dat plateau waait het zelfs als het windstil is! 

Na de Cauberg, waar ik glimlachend getuige ben van een vader die zijn dochter wandelend naar boven moest sleuren, rij ik door de finish van het aanstaande wereldkampioenschap wielrennen. In Berg en Terblijt daal ik af en fotografeer ik het bord 'Hennie Kuiper allee'. Kuiper sneed hier in de Amstel Gold Race van 1982 een stukje weg af, wat door de bewoners dat het eerder genoemde allee is omgedoopt. Tot slot volgt de klim van de Geulhemmerweg en daal af naar Maastricht. Dik drie uur verder zet ik de fiets voldaan in de auto. Nu maar afwachten of Roos haar training er ook op heeft zitten....