Afwisseling

Nederland is gewoon een mooi land, alhoewel ik dit altijd anders heb gezien. Deze week een training in het Noord-Hollandse met Jan gedaan, de rest in de glooiende delen des lands. Woensdag reden Roos en ik rondom Rhenen, waar we de Grebbeberg als eerste hindernis hadden, om achtereenvolgens de Koerheuvel, Dikkeberg en Amerongse berg te nemen en uiteindelijk bij de pont van Amerongen uit te komen. Via de Betuwe reden we terug, mezelf verbazend over de veelzijdigheid van Nederland dan wel deze regio. Bossen, heuvels (twijfelglooiingen volgens Iris), rivier, uiterwaarden, weide en veel fruitteelt. Dit alles is bijna in een shot te vangen én met een verdwaalde ooievaar vervolmaakt. 

Afgelopen dagen zijn we in Maastricht, waar we bij aankomst een rit rondom het Jekerdal maken. Nadat we een cappuccino in Maastricht hebben genomen, knoop ik er nog wat kilometers aan vast. Via st. Geertruid beklim ik achtereenvolgens de Wolfsberg, Loorberg, Kruisberg, de-klim-die-je-niet-mag-laten-liggen Eyserbosweg en het Sibbergrubbe als laatste. Met bijna 90 kilometer kom ik redelijk uitgewoond in Maastricht aan.

Zaterdag is het prachtig weer, in tegenstelling tot de rest van het land, wat uitnodigt voor weer een rit. Voerstreek dus. Roos zet met in Visé af en trouw volg ik mijn eigen geplande route. Links, rechts, klimmen, dalen, vergezichten, kleine dorpjes, bospercelen: de Voerstreek ten voeten uit. Prachtig! Enig nadeel zijn sommige wegen. Het mag de naam weg overigens niet dragen. Je zou je vee er nog niet overheen sturen. Het asfalt, inclusief grind, lijkt uit een helikopter kokend en wel naar beneden te zijn gegooid. De herstelwerkzaamheden aan het wegdek zijn vermoedelijk op dezelfde manier gedaan. 

Het leuke van een route ontwerpen is, naast het ontdekken van nieuwe wegen, het opnemen van nieuwe of juist ontwijken van bekende kuitenbijters. De Halembaye is zo'n obstakel dat ik graag links laat liggen. Steile klim, rechtdoor, drukke weg, voorbij zoevende auto's, reden te meer de hufter niet in het parcours op te nemen. Kennelijk was ik er tijdens het plannen van mijn route niet alert genoeg op, want wat kom ik tegen...Gelukkig rijdt er een groep fietsers een stuk voor me, wat uitnodigt om ze voorbij te rijden. Het gaat lekker wat de Halembaye tot mijn vriend van deze dag maakt.

De Voerstreek mag dan wel geen Nederland zijn, maar wat ik deze week aan landschappen heb mogen aanschouwen. Nederland is gewoon een mooi land.