Di-2 (dura ace digitaal)
2 mei 2010
Inderdaad. Bij het opstaan een zware grijze lucht. In de Shimano tent laat ik mijn achterwiel in de Dura Ace fiets overzetten en rijden we Vaals uit. Dit schakelt werkelijk bijzonder. Klein tikje tegen de hendel en schakelen maar. De derailleur trimt zichzelf. Door het koude, slechte weer voel ik me als herboren in vergelijking tot gisteren. We vliegen de Schweiberg op en boven ons barst de bui los: we zijn zeik. Doorkarren maar en al vlot rijden we de Voerstreek binnen. De hele tocht verloopt super, maar aan einde voelen we de kou en vocht in ons lijf trekken. De tocht voortzetten met dezelfde lus als in het begin verwerpen we en rijden Vaals binnen. Een voorzichtig zonnetje breekt door en eten een bakje pasta alvorens we de terugtocht aanvangen.
2 mei 2010
Voorafgaande aan de Fietschallenge is er een mogelijkheid om de rit met Dura Ace digitaal (Di-2) te rijden. Ik besluit me in te schrijven en ben eigenlijk de inschrijving al lang weer vergeten als ik op een zekere dag een mail ontvang met de mededeling: u bent ingeloot om op één van de Di-2 fietsen de Challenge te rijden. Geweldig vooruitzicht!
Als Jan en ik zaterdag aankomen in ons pension in St. Geertruid is het broeiend warm. We besluiten om een rondje te gaan rijden: een soort Amstel Gold Race finale. Op de Wolfsberg rijdt Jan me finaal de vernieling in. Ik heb het zwaar met de warmte, alsof iemand een riem om mijn borst aantrekt. Op de Kruisberg herstel ik beetje; ik kan Jan bijhouden. Eyserbosweg gaat lekker en de rest ook eigenlijk. De zon schijnt volop, maar morgen zal alles anders zijn.... er wordt flink wat regen voorspelt. Yes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten