Donderdag: verkenningstocht
We zijn gisteren in Champagney aangekomen. Regen. Uiteraard zou ik willen zeggen. Arno, Jan en ik gaan vandaag de openingsklim van zaterdag: Ballon de Servance verkennen. Vanuit Champagney, eveneens de start van zaterdag, klimt de weg langzaam omhoog. Als de splitsing Ballon de Servance/La Plance des Belles Filles zich aandoet begint de Servance echt. Een ieder zoekt zijn eigen tempo en ritme. Aanvankelijk loopt het best, maar spoedig hakt de 10% erin. Hoe zat het ook alweer? De eerste dag ben je toch nooit goed? De laatste kilometer vind ik weer iets terug wat op klimmen lijkt. Bovenop wacht ik op de anderen. Arno vindt het best zo. Jan vergezelt me naar de Ballon d'Alsace. Afdaling van de Servance is gevaarlijk. Onoverzichtelijke bochten, los grind. Blij dat we beneden zijn. De Alsace is vanuit Saint Maurice een prachtige gelijklopende klim. Strak 7% leidt de weg ons door bebossing naar de top. Klimmen gaat me inmiddels beter af. Boven trekken we jasjes aan en doen de prachtige afdaling naar Giromagny. Veel haarspeldbochten en goed asfalt. Dit is pas dalen! In Giromagny rechtsaf en na een paar kleine klimmetjes zijn we terug op camping.Vrijdag: toch wat doen
Gaan we fietsen of nietsen? Gisteravond hebben we de slotklim per auto verkend. We vielen elkaar nog net niet huilend in de armen. Wat een hufter! Ik opperde om deze vandaag te doen. Mijn voorstel werd resoluut afgewezen. Ik zag al dat omkoping geen enkele zin had. Bovendien is de Ballon d'Alsace vanuit Giromagny trainingstechnisch een beter alternatief. Medekampeerder Marcel, en net als Arno lid van CTWT, vergezelt ons. Om in de zone te komen heb ik aan het begin van de klim muziek opgezet. Klimmen met Iron Maiden. Kan me goed concentreren en rijd gestaag naar boven. Rij een blok vijf minuten D3. Gaat goed. Dit belooft wat voor morgen! Op de top heb ik 300 watt gereden tijdens de beklimming met hartslag in D2. Mentale boost. In de zone!
Zaterdag: Trois Ballons
Regen tikt op de auto. Balend zittend Jan en ik te dubben. Gevaar, geen zin, waarom? Vragen die je jezelf niet moet stellen vlak voor zo'n zware tocht. Even voor zeven uur is het droog. Opgeven is geen optie schiet door mijn hoofd. Even later bevind ik me in de tent om wat andere kleding aan te trekken. Arno staat in de startblokken. Jan gaat niet. Voelt zich al tijd niet goed en neemt een verstandige beslissing.
 |
| Na regen komt... |
In de startstraat is het druk. Een laatste regenwolk trekt weg. Geklik van pedalen. De menigte beweegt. Champagney uitrijdend zie ik de eersten liggen. Gladde spoorstaven. Moet ergens lachen. Ziet er komisch uit. Links en rechts schieten renners me voorbij. Laat maar, denk ik. De Servance doemt op. Eindelijk klimmen. Mezelf laverend langs anderen ga ik in goed tempo omhoog. Word niet ingehaald en kan links blijven rijden. Bovenop jas aan en de afdaling. Deze gaat voorspoedig. Wel ontzettend koude en witte handen.
Na Le Thillot word ik aan mijn shirt getrokken. Naar achteren kijkend zie ik het lachende gezicht van Marcel. De Col d'Oderen wacht. Een kalme aanloop. Ik nestel me voorin. Als het wat steiler wordt, trek ik mezelf in gang. Achter me wordt stevig gelost. Heb zin in muziek. Oortjes in, Iron Maiden op en de eerste klanken van 2 minutes to midnight doen me versnellen. Spoedig over de top en afdaling insuizen.
De Grand Ballon belooft een makkie te worden. Lang maar gestaag. Waarom dan rechtdoor? Huh. Oh nee, verkeerde klim geïmagineerd. Deze klim ken ik als afdaling: Col de Bramont. Korte afdaling en de Grand Ballon op over een zeer slechte asfaltweg. Zo goed als de Bramont ging, dit is aanharken. Bovenop formeert zich een groepje en rijden we over de route des Cretes. Top van de Grand Ballon nadert. Nog een stuk echt klimmen en dan ....ravitaillering. Ik zit op de tweede rij. Hoe hard zullen ze gaan? Dit gaat me te langzaam en voor ik het weet zweept Iron Maiden me op om te versnellen en weg ben ik. Hoeveel zitter er in mijn wiel. Schrik! Niemand. Doorrijden dan maar en ben snel boven. Drinken en voedsel inslaan en naar beneden. Ik prop de droge cake weg in mijn mond. Tafelmanieren heb ik al niet, maar dit is waarschijnlijk niet om aan te zien. We zoeven naar beneden. In Willer sur Thur moeten we lang wachten om de grote weg over te steken. Eindelijk mogen we.
In grote groep is het direct de Col du Hundsruck op. Spoedig rij ik met een landgenoot voorop. Als hij later ook moet lossen ben ik weer 'alleen'. Altijd op klein verzet draai ik omhoog. Smalle afdaling en dan ben ik in 'niemandsland'. Een lange weg naar de Ballon d'Alsace. Zon op de kop en wind tegen. Groepje formeren? Deze zitten echter piependood of willen gewoon niet. Dan niet. Geen zin om anderen te laten profiteren rij ik weg en bevind me tussen twee groepen in. Beter! De Alsace begint me te nekken.Verstand op nul en blik op oneindig. Mooie klim. Dat weer wel. Afdalen, de lange lus in groep. Verstand blijft op nul en dan La Planche des Belles Filles....
Handgeklokte tijd: 7:07. Officiële tijd. Geen idee? Waarschijnlijk rond de 7:20. Ik zoek het nog eens op. Of eigenlijk ook niet. Interesseert me niet. Heb voor mijn gevoel uitstekend gereden, maar blij ben ik bovenop niet. Dit is 'een brug te ver of moet ik zeggen 'een kilometer of wat te ver'. Wat doe je jezelf aan?
4 opmerkingen:
Goed gereden Rob, mooie tijd. Jammer dat Jan niet fit was. Heb aan jullie beiden gedacht toen ik gisteren weer heerlijk aan het trainen was in de Eiffel (prachtig weer overigens daar!). Groeten, Frank (van de CCR)
Hee Frank, wat leuk je reactie op mijn blog. Die route die je ons voorstelde gaat er bij ons ook nog eens van komen!
Weer een mooi verhaal Rob. Heb het met plezier zitten lezen. Pittige tocht ook, petje af.
Heerlijk verslag met Krabberiaanse trekjes :-). Een prestatie om nog lang van na te genieten!
Een reactie posten