Kokosnoot

Voor alles is een eerste keer! Nu niet meteen pervers gaan denken; ik heb het ditmaal over MTB. Jan had me al een aantal keer gevraagd om met hem bij Schoorl te gaan MTB'en. Daar had ik wel zin. Zo gezegd, zo gedaan. Om half twaalf stonden we in Schoorldam. Ik had de Garmin meegenomen en trachtte deze op de stuurpen te monteren met de welbekende tie rips. De één na de andere brak af; wat een kracht en dat van paar keer sportschool..... 

Het viel me gelijk op dat het veel zwaarder is op de MTB dan op de racefiets. Het was meteen 'hallo D2'. Eerst mooi stukje over de weg en daarna het bij Bergen het bos in. Op naar het MTB parcours. Deze vonden we snel. Geweldig vond ik het. Lekker D1 door die bossen karren. Op zeker moment roept Jan: 'schakelen, er komt een flinke helling aan'. Oefffff! Klein verzet naar boven, hartslag 185. Gaaf! Dan nu de afdaling in ... spoedig stuiterde ik onderuit en nog een keer en nogmaals. Stukje vlak, weer omhoog, afdalen, onderuit, onderuit, onderuit. Garmin vloog van mijn stuur. Ik had weinig grip op de besneeuwde ondergrond. Gelukkig ging Jan ook onderuit, dus het lag niet alleen aan mijn stuurmanskunsten. Het besneeuwde parcours is gewoon erg lastig. Daarom besluiten we het rondje vaarwel te zeggen. Koers: strand. Het gaat nu soepel en goed. Wel gaat Jan vlak voor me onderuit, mijn voorwiel staat op een decimeter van hem stil.

Het strand was ook ontzettend gaaf. Harde wind tegen. Voelt als klimmen. Bij Bergen draaien we om. Eindelijk lekker.... windje mee naar Hargen aan Zee. Bij Hargen draaien we het strand af de duinen in. We verdwalen even en besluiten dan via de gewone weg terug te rijden. Na een kleine twee uur zijn we weer bij de auto. Moe, maar onwijs voldaan. Dit is erg leuk en voor herhaling vatbaar. Alleen niet meer op mijn kokosnoot vallen!

Opvallend: na eerste valpartij stopte ik de Garmin in achterzak. Het verbaasde mij dat de Garmin GPS gegevens bleef ophalen! Dit spreekt erg voor de kwaliteit van de ontvanger en het apparaat.