Dankzij de ijstijd

Dankzij de ijstijd rijd ik vandaag Veenendaal-Veenendaal. Zo’n 150.000 jaar geleden warmde de Aarde (wederom???) op en trokken de Noorse gletsjers zich tijdens het Saalien terug uit Nederland. Een prachtig heuvellandschap ten noorden van de Rijn achterlatend: de Utrechtse heuvelrug en de Veluwezoom. Al enkele jaren maak ik graag gebruik van deze glaciale afzetting. Stuwwalletjes pikken mag ik graag doen.

Axa de Valleirenners organiseert al enkele jaren de toerversie van Nederlands tweede wielerklassieker: Veenendaal-Veenendaal. Voor de profs heet deze de Dutch food valley classic. De parcoursen verschillen overigens behoorlijk. Ik mag tenminste aannemen dat men geen profpeloton over kleine weggetjes zoals de Italiaanse weg en de Holleweg te Doorwerth stuurt. Prachtige klimmetjes overigens, maar dit terzijde. De valleirenners afficheren hun koers vanwege de vele klimmetjes als dé voorbereiding voor de Amstel Gold Race. Deze laatste rijd ik al enkele jaren niet meer. Reden: attractiepark Zuid Limburg.

Erik op Posbank

Om acht uur sta ik klaar voor mijn vierde Veenendaal-Veenendaal en aangezien ik hier frequent train, herbergt het parcours voor mij weinig geheimen. Erik arriveert enkele minuten later. De eerste klim is de Amerongse berg: mijn trainingscol. Daarna doemen achtereenvolgens Defensieweg, Koerheuvel, Wageningse berg alvorens in Doorwerth de Italiaanse weg te doen. Dit is eigenlijk een veredeld parkpad, maar de stijgingspercentages en de klinkertjes maken het tot een lastige klim. Op naar de drie-eenheid van de Veluwezoom: de Emmapyramide, de Zypenberg (106 meter) en de Posbank. Vervelend ding deze laatste. Loopt vals plat omhoog en wordt gemeen aan het einde. Bovenop wacht ik op mister jetlag, Erik, gisteren vanuit de VS naar Nederland gevlogen en nu de 130 km doen. Chapeau!

Het pannenkoekenhuis is gesloten en daarom vervolgen we in gestrekte draf het parcours. Op de dijk tussen Wageningen en Rhenen verstoppen we ons in een kleine grupetto. Grebbeberg op, Defensieweg en mijn vierde Veenendaal zit erop. Mooi gemiddelde gereden van 31 kilometer, ruim 1000 hoogtemeters en …. wederom geen last van de knie.