Weekend Limburg

Vrijdag: Zuid Limburg
Op tijd in de auto gestapt om naar Zuid-Limburg af te reizen. Het blijkt voor mij eens te meer niet te werken: de eerste dag klimmen. De eerste klim van de dag gaat overigens wel lekker: Schweiberg. Daarna de gevaarlijke afdaling van de Gieveldstraat, waar een groep onvoorzichtige wandelaars de gehele breedte van de weg bevolkt. Kort klimmetje omhoog, waar twee andere wielrenners me voorbij schieten. Laat dit uiteraard niet op me zitten en ga op z'n Gilberts (buitenblad) in de achtervolging en haal ze voor de top bij. Heb mijn eigen hand overspeeld. Kom gedurende een uur niet meer in een fatsoenlijk klimritme. Erg veel last van steken in de buik. Ook het aanvankelijk prachtige weer komt niet meer in haar ritme. Waar men elders in Nederland geniet van prachtig lenteweer, vallen hier regelmatig enkele buien. Het frist wel op. Tijdens één van de buitjes rijd ik in heerlijk de prachtige Loorberg op. Daarna volgen enkele hufters van formaat: Gulperberg, Kruisberg, Eyserbosweg en Keutenberg als uitsmijter. Een innige relatie met de laatste zal ik nimmer krijgen. Verdere uitleg overbodig.

Koolzaad met uitzicht op de hoogst gelegen kerk van Nederland: Vijlen
Om het gestelde doel van de 100 kilometer te voltooien rij ik na de Keutenberg richting Gulpen en beklim daar de Koning van Spanje. Wat merk ik nu? Sturen gaat lastig en rij zwaar. Lek! Het is weliswaar even droog en binnen enkele minuten ligt de nieuwe binnenband erin. Vijf minuten later wederom lek! $%-*! Buitenband toch goed gecontroleerd en uiteraard geen tweede binnenband. Pompen, rijden, pompen, rijden... Mijn gevoelstemperatuur geeft Elfsteden aan. Dik onder het vriespunt. Douchen en in de auto naar Math Salden voor nieuwe binnen en buitenbanden. Op de terugweg staat de auto stil. Pech! Morgen kan alleen maar beter.


Zaterdag: Voerstreek
Morgen kan alleen maar beter. Laat me niet lachen. Het eerste uur gaat erg beroerd. Tocht van gisteren heeft erin gehakt. Gezocht: nieuw stel benen! Chagrijnig als een bos uien hark ik door Zuid-Limburg. Vandaag rij ik deel van Limburgs Mooiste en zet verder koers richting Voerstreek. Verderop spot ik hoog in de lucht een nat makende rakker. Niet weer.


De Voerstreek. Een prachtig gebied ten zuiden van Limburg waar akkerland, bospartijen, kleine boerderijen elkaar in rap tempo afwisselen. Schitterende vergezichten zorgen voor een blijer gemoed van ondergetekende. Klimmen gaat weer lekker: draaien, draaien, draaien (80+ rpm) is het devies. De Voerstreek is bekend van de taalstrijd in België. Voor de officiële vaststelling van de taalgrens in 1963 behoorde de Voerstreek tot de Frans sprekende provincie Luik. Na 1963 behoort het tot het Nederlandstalige Belgisch Limburg en feitelijk Vlaanderen. Het zorgt voor een verdere aanscherping van de slechte relatie tussen Nederlands en Frans sprekenden in de regio.


De eerste Belgische Tourheld, Marcel Kerff, is uit de Voerstreek afkomstig. In 1902 komt zijn broer, Charles, te overlijden tijdens de voorganger van de Tour: Marseille-Parijs. Wat er precies gebeurd is, blijft een raadsel. Een val tijdens slecht weer of doodgeslagen door supporters van de koploper Lesna. Het raakt Marcel diep. In 1903 zal Marcel starten als onafhankelijke in de eerste Tour de France. Hij finisht als 6de in Parijs. Als de eerste wereldoorlog een feit is, bezoekt Marcel op zijn motor in de buurt van Visé een groep Pruisische Uhlanen. Ondanks waarschuwingen van lokalen nemen de Uhlanen hem gevangen en hangen hem zonder enig vorm van proces op, waarbij Kerff het leven laat. Kerff is nog geen 48 jaar oud geworden.


Abdij Val Dieu
Ik maak een korte stop bij de abdij van Val Dieu. De cisterciënzermonniken vestigden zich op geïsoleerde plekken. Hun doel was om zich terug te trekken van de wereld en te kiezen voor een omgeving die onbewoond was, meestal in valleien. De vallei van de rivier de Berwinne voldeed aan deze voorwaarde. De monniken brouwen onder de vlag van Val Dieu er drie soorten bieren: blond, bruin en triple. Het idee van een flesje in de bidon laat ik varen.


Na de Voerstreek kom ik weer uit in Limburg. Een schril contrast! In de stille Voersteek kom ik bijna niemand tegen. In Limburg kan je over de koppen rijden. Na de Loorberg (gaat super), Camerig op naar de Kruisberg en Eyserbosweg. 


Voor een ieder die naar Limburg wil afreizen. Laat gaan die helse drukte en rij is de Voerstreek binnen. Geniet van de rust, ruimte en natuur. Maar niet verder vertellen hoor, anders wordt het daar net zo druk als in Limburg.


Gps Limburg
Gps Voerstreek

1 opmerking:

Johan Barelds zei

Jammer van je panne. Klinkt verder als een mooi fietsweekend. Trouwens bedankt voor de Belgie tip! (Alhoewel de belgen ook niet altijd alles zijn..:-) http://johansdoel.blogspot.com/2011/04/klimmen-banneux-klimmen-2011.html