Laatste training op Hollandse bodem

Een ietwat open deur trap ik in: het is zomer in Nederland. Laat me niet lachen! Realiseer me wel dat ons voorjaar fantastisch is geweest. En met een Tacx op zolder kom je trainingstechnisch gezien ook een eind. Afgelopen dinsdag en woensdag zware Tacx trainingen gedaan. Dinsdag in D2 de Stelvio opgereden met blokken D3 van 5 minuten. Woensdag met de Sellaronde hetzelfde, maar dan wat intensiever: drie minuten D3 en twee minuten 'rust' in D2. Geen idee dat mijn lijf zoveel zweet bevatte!  

Vandaag kan ik gelukkig buiten trainen. Vader en zoon Van Driel vergezellen me. Onderweg valt er een enkel buitje, maar deze mag geen naam hebben. Klimatologisch perfect trainingsweer: fris met veel zuurstof in de lucht. Het valt me overigens wederom op dat 300 watt op de Tacx van heel andere orde van grootte is dan hetzelfde aantal op de weg. Draai ik 300 watt op de weg relatief makkelijk weg, op de Tacx val ik bijkans van mijn fiets. Wat is dit toch? Minder zuurstof beschikbaar op de zolder? Beide ritten overigens met de Powertap gedaan.


Om half vier schuif ik aan bij Maarten, Herbert en Michael voor de 14de rit naar het Plateau de Beille. Vooraf heb ik me erg verheugd op de rit, maar deze valt me toch erg tegen. Lijkt erop dat de Schlecks niet beter kunnen of hebben zij elkaar bij de strot? Durft Andy niet zijn broer in de vernieling te rijden? Zonder pech wint mijns inziens Cadel Evans de Tour de France. Kan ik vrede mee hebben. Alles beter dan die clowneske, aanstellerige Fransoos in het geel in Parijs. Aan zijn rijden valt overigens niets aan te merken.

Volgende week maak ik mijn opwachting in het warme Toscane. Mezelf voorbereiden op de Giro en de Criquielion heet dat. Deze week heb ik al enkele ritten gepland zoals de toerversie van de Montepaschi Strade Bianche - Eroica Toscana.  Verheug me erg op de Toscaanse witte wegen: la strade bianche. Eroica is overigens Italiaans voor heroïsch. Stofhappen is mij voorspeld. En het weer zal er goed zijn!