Laatste test

En het regent...en het regent...en het regent. Ik ben toch al redelijk vaak in deze omgeving geweest, maar regen? Dat heb ik hier zeer zelden meegemaakt. Vandaag willen we om tien uur vertrekken, maar Pluvius noopt ons tot improviseren. Gelukkig zijn er aardig wat wijnbedrijven in de buurt, dus echt vervelend is het niet. Rond vier uur stappen we dan toch op de fiets. Het is heerlijk weer geworden, de wegen zijn droog. Er staat alleen een stevige zuidenwind. We zetten gevieren (Danilo, Erik en John) koers naar Maulacène, om daar een deel van de Ventoux te beklimmen. We willen immers het klimgevoel opzoeken. 


Het eerste deel gaat prima. Samen met Danilo rijd ik een aangenaam tempo. Gemiddelde schommelt rond de 300-320 watt. Ik krijg echter steken in mijn buik. Geen zorgen. Dat heb ik altijd tijdens de eerste keer klimmen. Deze inspanning zal naar alle waarschijnlijkheid ten faveure van morgen werken; lagere hartslag en dito wattage. Danilo en ik moeten onszelf inhouden niet naar de top te fietsen, zo lekker gaat het. Deze kant van de Ventoux blijft overigens zeer lastig. Ritme vinden is er niet bij. Stroken van 2-4% worden met 9+ percentages afgewisseld. Op de helft van de totale klim vinden we het genoeg en draaien de fietsen om een ziedende afdaling in te zetten. Ook afdalen is weer wennen. Na anderhalf uur trainen zijn we weer op de camping. Moe maar voldaan!


Bij thuiskomst horen we dat Arno en Ruth wegens malheur aan de auto definitief niet komen morgen. Erg jammer, ook voor Dimara en Sylvano. Hun fietsen zijn door Arno en Ruth meegenomen naar Frankrijk.