Het effect van wind op de prestatie

Wat een dag! Eindelijk heerlijk fietsweer. Prachtig mooi herfstachtige gele lichtinval over nevelig polderlandschap. Mijn doel voor vandaag is om kleine twee uur in D1 te trainen en daarvoor neem ik de route van de afgelopen twee tijdrittrainingen. De tijdritfiets heb ik in de schuur gelaten en rij op de gewone wegfiets. Er staat in tegenstelling tot de vorige keren minder wind en de temperatuur is vele malen aangenamer. 

Als ik langs het Noordhollands kanaal fiets constateer ik tot mijn verbazing een gemiddelde van 31 km/uur. Hoe is dit toch mogelijk? Vorige ritten reed ik met D2/D3 hartslagen en ontploften mijn benen bijna voor een schamele 2 kilometer sneller. Heeft de wind dan zo'n invloed op het resultaat? Ik besluit na de rit de getallen in te gaan duiken. Twee indexcijfers haal ik boven water: SH index (snelheid/hartslag) en NPH index (normalised power/hartslag).

HTM Snelheid NP S/H index NP/H index 15-mrt 144 32,1 223 78 54 9-mrt 157 33,3 258 74 58 1-mrt 152 33,4 233 77 54

De inspanningen van vandaag en 1 maart zijn nagenoeg gelijk. De absolute powerdistributie ligt 10 watt hoger, maar de lagere hartslag van vandaag maakt deze rit efficiënter. De absolute inspanning van 9 maart is veel hoger, maar heeft veel meer hartslagen gekost. De kracht is niet evenredig aan de snelheid concludeer ik. De 58 NP/H en de 258 watt betekent veel hogere inspanning en zou normaal gesproken tot een hogere snelheid leiden. Deze theorie klopt echter niet. Naast de weersomstandigheden bestaat de theorie van de kattenstaart van de Italiaanse sportarts Conconi. In eerste instantie loopt de snelheid en kracht evenredig aan de hartslag op. Op een zeker moment buigt de lijn van snelheid/kracht af, terwijl de hartslag nog doorloopt. Dat is het moment van de inefficiënte inspanning. Veel training in deze hoge zone doet de afbuiging mijns inziens op een later moment afbuigen.