Hoe staan de benen ervoor is de vraag? Antwoord: prima. Vanuit CCR is het de Hautregard oprijden. Meestal doet dit flink zeer na een dag koers. Vandaag niet. Even buitenblad tot op de top om de restanten melkzuur definitief uit de spieren te jagen. De eerst volgende klim is de Maquisard. Sinds twee jaar is deze klim vanaf de andere zijde in Luik-Bastenaken-Luik opgenomen. Afdalen naar Spa en langs de fabrieken van de gelijknamige bubbeltjeswaterfabrikant rijden we naar de Rosier. In eerste instantie willen we rustig rijden, maar zoals zo vaak worden afspraken spoedig 'geschonden' en rijden we in eigen tempo omhoog. Gaat goed en graag had ik mijn data van de Garmin afgelezen, maar deze laat mij net zoals gisteren in de steek. Ik schat een gemiddeld wattage van rond de 340 watt. Prima dus. Een lange afdaling naar Trois Ponts volgt.
Geintje met Jan uithalen? In Trois Ponts ligt Les Hézalles, een klim met pieken rond de 20-25% en Jan kent het hier niet. 'Heb je 'em op het binnenblad?' roep
ik Jan toe. De klim is namelijk nog niet zichtbaar. Spoedig doemen de steile stroken op. Op het kleinste verzet rijd ik vlot naar boven. Na Les Hézalles wederom naar Trois Ponts afdalen voor de Cote de Brume; eveneens een schitterende klim. Wat bevalt dit beter dan met z'n allen Rooks of iets dergelijks fietsen. Koffie volgt na de afdaling en langs de Lienne vervolgen we onze rit. Laatste klim is La Vecquee, een klim die voor de Maquisard plaats heeft moeten maken in L-B-L. De tussenstop heeft ons beiden geen goed gedaan, toch slaag ik om de lange klim rond 300 watt op te rijden. Dat moet het tempo voor Trois Ballons worden. Met een gemiddelde van 28,1 en een afstand van 75 kilometer met 1250 hoogtemeters komen we in het CCR aan. Moe maar voldaan!
 |
| Op Les Hézalles |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten