Fleche de CCR

Geen Waalse Pijl
Ook Belgische koersen blijken moeite te hebben met verkrijgen van toestemming van gemeentes om een troep op hol geslagen wielrenners door hun straten te laten rijden. Terecht denk ik na Steven Rooks. Annemarie, eigenaresse van het CCR, informeerde alle gasten enkele weken geleden over het niet doorgaan van de Waalse Pijl. Daarop stelde ik haar voor om zelf een tocht te organiseren. En zo geschiedde het...inclusief ravitaillering van Annemarie en zus Heleen bovenop de Côte de Brume, de eerste toerversie van de CCR'se Pijl: beter Fleche de CCR, met als parcoursbouwer ondergetekende.

Slechte nacht
Hoe kan het toch; de hele vrijdag moe en als je dan eindelijk kunt gaan slapen, niet kunt slapen. Hartslag die bonkt alsof je ergens in een house party zit. Gebroken wakker geworden vandaag. Licht ontbijt nuttigen en de fiets klaarzetten.

Route
Zo langzamerhand ken ik de omgeving van de Ardennen goed. De Fleche de CCR voert ons over bijna dezelfde wegen als onze tocht van gisteren. Maquisard, Rosier maar dan de Thier de Coo. Heerlijke klim over prachtig asfalt. Begint meteen stevig, vlakt kort af en daarna lange stukken aan de 10-11%. Alvast wennen aan de slotklim van Trois Ballons. Eenmaal in het bos krijg je 'em voor je snufferd. De 16% vliegen je om de oren. Lijkt op de Mortirolo. Afdalen naar Stavelot waar we de Stockeu oprijden, lange versie ditmaal. Eenmaal op de Stockeu komt een andere wielrenner me achterop rijden. Ik laat hem voorbijgaan en besluit op 5 meter te blijven hangen. Dit houd ik goed vol, sterker nog, ik lijk dichterbij te komen. Als de slotmeters eraan komen, kan ik enigszins versnellen en steek hem voor de top voorbij. Heerlijk is dit toch! We kletsen wat: hij heeft een prachtige Feld fiets. Vol carbon uiteraard en op de voorvork prijkt een chip; wedstrijdrijder dus. Heerlijk ego strelend.

Ravitaillering

Monument op de Wanne

De Stockeu is na het monument van Eddy Merckx een lange klim en leidt ons naar het dorpje Wanne. Hier staat een herdenkingsmonument ter nagedachtenis aan de gesneuvelde soldaten tijdens de tweede wereldoorlog. We suizen over de prachtige afdaling van d'Aisomont en beklimmen vervolgens in Trois Ponts de côte de Brume. Bovenop staan Heleen en Annemarie met een prachtige bevoorrading te wachten. Het water wordt uit een bron getapt. Steven Rooks organisatie: eat your heart out. Daarna rijden Jan en ik kop-over-kop de Brume af en doen de laatste klim: la Vecquee. Lange klim. Ik rijd deze rond 300 watt omhoog. Dit moet de opmaat voor volgende week zijn. Bij het CCR hebben we weer een gemiddelde van 28 km/uur gedaan. 

Hersteld
Ben nog nooit zo goed hersteld van deze inspannende dagen. Ook vandaag kon ik gemakkelijk de D3 zone halen. Vorm dus! De teller staat na drie dagen Ardennen op 331 kilometer. De totaalstand is 4750 kilometer. Vogezen: here we come!

Ravitaillering met Annemarie en Heleen