Tot aan de galeria is er weinig volk op de hellingen van de Stelvio te
vinden. Van der Mees bijt zich vast in het wiel van zijn Amerikaanse voorganger.
In een hoekje van zijn hersenen vraagt Van der Mees zich af waar zijn Franse
tegenstrever zich bevindt. De adrenaline van de afdaling is verdwenen. Zure en
stekende pijn resteert in zijn benen. Van der Mees’ blikt vernauwt zich en
richt zich op het achterwiel van Adams. Een aantal keren heeft de Amerikaan
gevraagd over te nemen, waarop Van der Mees zijn deel voor zijn rekening neemt.
Via zijn oortje hoort Van der Mees zijn ploegleider: “doorrijden met de
Amerikaan luidt de instructie.” Terloops deelt Di Roma de stand van zaken in de
wedstrijd mee. Een mededeling die de loop van de wedstrijd bepalend zal worden
voor het verdere verloop van de wedstrijd. Van der Mees kiest definitief het achterwiel
van de Amerikaan.
Aangekomen bij de haarspeldbochten die het moeilijke stuk van de
Stelvio inluiden, krijgt Van der Mees, immer het tweede wiel rijdend, onverwacht
een bidon van één van de verzorgers van het team van Van Geldrop aangereikt.
Een groot euroteken siert de bidon. Een glimlach kan hij hierbij niet
onderdrukken. Veel tijd heeft Van der Mees niet om na te denken; hij moet
oplettend blijven koersen, want de fanatieke Italiaanse tifosi versmallen de
weg en bejegenen hen dreigend. Je hoeft geen helderziende te zijn om te
constateren dat Italianen het louter en alleen op Adams hebben gemunt. Adams
die de vlucht van zijn rozetrui kopman had moeten beschermen en nu ervoor zorgt
dat deze hulpeloos op minuten bungelt en inmiddels is achtergelaten door zijn
laatste twee concurrenten.
Adams commandeert Van der Mees tot overnemen. Deze gebaart met vlakke
hand tegen de kin hoe de vlag erbij hangt. Een gebaar waarvan iedere wielrenner
en kenner weet dat het beste er af is. Tierend en vloekend zet de Amerikaan aan
en tracht de Nederlander van zich af te schudden. Deze ziet op zijn beurt zijn
landgenoot enkele bochten lager eraan komen. Van der Mees breekt. Het
achterwiel van Adams verdwijnt meter voor meter in de drukte van de Stelvio. De
benen van Maarten lijken opgelucht adem te halen. Voor even is de helse druk
verdwenen. Hij neemt een paar slokken van zijn gekregen bidon. Het doet hem
goed.
Enerzijds teleurgesteld in het lossen van hun landgenoot maar anderzijds
verheugd constateren de commentatoren dat Van Geldrop momenteel virtueel in het
roze rijdt. Zijn tred is nog steeds erg goed en de voorsprong op De Marchi en
Marcado blijft geruststellend. Simeoni rijdt in gezelschap van Evinrude en
Strevels op ruime afstand. Sprinck doet zijn werk naar behoren en neemt
regelmatig over.
Van der Mees is op het vlakkere groene deel aangekomen. Hier wordt ’s
winters volop geskied. De renners hebben hier een paar kilometer de tijd om
enigszins te recupereren en op het grote mes te rijden. Regelmatig kijkt hij
achterom waar zijn landgenoot blijft. Diens komst kondigt zich in de verte aan.
Van der Mees neemt wederom een flink aantal slokken uit zijn bidon. Vreemd
genoeg voelt hij zich een stuk beter. Adams is een stip in de verte.
Struis en Doorn zien Van Geldrop - met de Luxemburger in zijn kielzog
- zijn landgenoot nadert. Als het tweetal op enkele meters is, zien ze Van der
Mees opschakelen en zich op kop zetten. Ze zijn halverwege de groene zone en
zijn zojuist het verlaten kantonnierhuis gepasseerd. De commentatoren schuiven
naar het puntje van hun stoel en delen de kijkers enthousiast mede dat
Nederland eindelijk, mede dankzij de herboren Van der Mees die zich voor zijn
landgenoot inzet, een Girowinnaar krijgt.
Van Geldrop spoort zijn landgenoot aan, motiveert hem en tot zijn
eigen tevredenheid ziet Van der Mees dat ze snel op de koploper inlopen. Deze
is inmiddels in de laatste steile rotsachtige kilometers van de etappe
aangekomen en heeft het zichtbaar zwaar. De Stelvio kent geen genade op het
eind. De ijle lucht, de lengte en de stijging doen Adams de das om. Met een
woedende blik kijkt hij Van der Mees aan, zich realiserend dat hij in het pak
is gestoken door de beide Nederlanders. Zwalkend vervolgt hij zijn lijdensweg.
Girowinst in deze jubileumeditie gaat aan hem voorbij.
Van der Mees geeft na het inhalen van Adams nog een paar flinke
klappen op zijn pedalen en laat het vervolgens lopen. Van Geldrop en Sprinck
schieten hem voorbij. Derde worden zit er voor Van der Mees nog wellicht in en hij
probeert iets van een ritme te vinden. Het lukt echter niet meer. De laatste
kilometers, rijdend voor zijn landgenoot, heeft Van der Mees te veel in het
rood gereden en betaalt daar nu de rekening voor. De laatste kilometer nadert.
Twee schaduwen vallen over Van der Mees; De Marchi en Marcado. Even probeert
hij aan te zetten om te kunnen volgen, maar ogenblikkelijk schiet de kramp er in.
Een lagere versnelling is niet meer mogelijk en op de toppen van zijn kunnen
rijdt hij over de streep. Zijn hartslag is torenhoog, de benen zijn kapot. Een
straal kots klatert tegen de grond. De bovenmenselijke inspanning wordt hem te
veel. De wereld van de Stelvio wordt donker en draait. Twee handen grijpen hem
vast. Van der Mees kijkt in het gezicht van Van Geldrop die hem breed grijnzend
aankijkt en hem een vette knipoog geeft. Opluchting maakt zich van Van der Mees
meester. “Hoeveelste?” vraagt hij aan zijn landgenoot die op zijn beurt één
vinger omhoog steekt en in de menigte verdwijnt.
Inmiddels begint Van der Mees zich een stuk beter te voelen. Een
verzorger reikt hem een jasje en een koud blikje cola aan. Op enkele meters
schuift een grijs geworden Adams voorbij. Hij moet door de carabinieri tegen
woedende tifosi worden beschermd. Een tweede blikje cola wordt Van der Mees
aangereikt, als hij op zijn schouder wordt getikt en in het grijnzende gezicht
van zijn Vlaamse vriend Strevels kijkt. “Ge zult een goede bankrekening
hebben,” lacht hij breeduit. “Hoe is het met mijn Franse vriend?” vraagt Van
der Mees aan de Vlaming. Voordat deze antwoord kan geven, ziet Van der Mees op
het grote scherm bij de finish een ambulance. Hinkend en met een van pijn
vertrokken gezicht stapt de Fransman in. Een tweede glimlach verschijnt op het
gezicht van de Nederlander. Op naar Milaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten