De beide verslaggevers houden de adem in bij het zien van de afdalende
Van der Mees en Vlèrron. De Nederlander stort zich met een ware doodsverachting
van de Mortirolo af. De Fransman hangt op een paar meter. De motor heeft moeite
het tweetal tijdens deze technische afdaling bij te houden. Suizend door
bochten, uitstekende rotspunten op het nippertje missend en telkens het noodlot
tartend dalen ze af.
Van der Mees is in zijn sas. Hoe vaak is hij de Mortirolo al afgedaald?
Hij herinnert zich de eerste keer nog; zijn remblokken stonden te koken, zijn
handen en armen stijf van de kramp toen hij aan de voet arriveerde. Eens had
hij het geluk een jaar met zijn ex-ploeggenoot, meesterdaler en valk Paolo
Savoldelli te trainen. ‘Il falco’ was een meester tijdens dit soort afdalingen.
Hij wist tijdens de Giro van 2006 enkele minuten goed te maken op de koplopers
Basso en Simoni. De Italiaan had de Nederlander op sleeptouw genomen en hem de
fijne kneepjes van het dalen bijgebracht. "Nog even en dan ga ik die
Fransoos een loer draaien,” denkt Van der Mees. Veel te laat remt hij bij de
scherpe haarspeld, gooit zijn gewicht om, dreigt weg te glijden, corrigeert en
zet aan. Achter hem een doffe dreun en gevloek. Vlèrron heeft zich blind
gestaard op Van der Mees’ achterwiel en proeft het groen van de Mortirolo.
"Chute Vlèrron," meldt Radio Corsa. Geschrokken wachten
Struis en Doorn de beelden af. De cameramotor komt snel ter plaatse en ziet
Vlèrron opkrabbelen, zijn met takjes versierde helm recht zetten, de ketting
erop leggen en opstappen. Adams en Evinrude suizen hem voorbij. De losgemaakte
adrenaline zorgt bij de Fransman ervoor dat hij hun wielen kan volgen.
Eenmaal beneden in Monno zet Van der Mees zich recht, pakt een gelletje
van een verzorger van zijn team en wacht op zijn vluchtgenoten. Nu alleen
doorrijden met de Gavia en Stelvio in het vooruitzicht is pure zelfmoord. Beter
wachten op zijn bondgenoten van de dag. Deze dienen zich enige tijd later aan.
Evinrude in zijn zware zwoegende tred, Adams met een brede glimlach op zijn
gezicht. Hij wijst naar achter. “Je vriend doet het in zijn broek, oude truc
zeker weer uit de doos gehaald?” zegt de Amerikaan. Op enkele honderden meters
komt Vlèrron aangereden met de Vlaming Strevels in zijn wiel. Van der Mees kan
een glimlach niet onderdrukken als het tweetal aansluit. Vlèrrons gezicht
spreekt boekdelen. De Fransman is zijn zonnebril kwijtgeraakt, kijkt de
Nederlander woedend aan en nestelt zich in zijn vertrouwde laatste wiel.
Strevels schuift voorbij en geeft Van der Mees een klopje op de bil. De oude
posities worden weer ingenomen. Evinrude en Adams voorop en de anderen volgen.
Als de bevoorrading in Ponte di Legno nadert begint de lucht boven de
renners te betrekken. Van der Mees pakt naast zijn musette ook een jasje aan.
Zijn ploegleider nadert en toetert hem naar zich toe. “Jullie hebben twaalf
minuten, in het peloton kijken ze naar elkaar.” “Op de Gavia ga je, Adams zal
je volgen en ….” Zijn woorden sterven weg door het geluid van de naderende
jurywagen. Van der Mees ziet zijn ploegleider nog net het gebaar van geld naar
hem maken. “Hoe heeft hij ‘em dat nou geflikt,” vraagt hij zich af. Adams ploeg
zal de Amerikaan toch niet helpen, terwijl hun kopman nog in het roze rijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten